cki. 6.) B. dominikańskie (z Jaśniszczem), graniczą o międzę z Borkami janowskiemi; od zachodu, od wschodu i północy okrążają tę wieś lasy, ciągnące się ode Lwowa ku Żółkwi. Przestrzeń posiadł. większej roli ornej 227, łąk i ogrod. 9, past. 8, lasu 225; posiadłości mniej. roli ornej 257, łąk i ogr. 100, past. 44, lasu 30 morg. Ludność rzym. kat. 44, gr. kat. 169, izrael. 15: razem 228. Należy do rzym. kat. par. w Kościejowie, gr. kat. parafii w Rokitnie. Właściciel więk. posiadł.: konwent oo. dominikanów we Lwowie.
Borki, folw., do Plebaniej Woli (ob.) należący.
Borki, niem. Borken, folw., pow. babimoski, ob. Wroniawy.
Borki, 1.) niem. Borken, wś, pow. chełmiński, st. p. Unisław, par. Czarze, ma 600 m. rozl., 14 dm., 119 mk., 4 kat. 2.) B., niem. Borken, folw., pow. lubawski, st. p. i gm. Ląkorz, par. Lipinki, 2 dm., 19 mk. kat. 3.) B., niem. Borken, dobra szlach. i wieś, pow. jeławski, st. p. Bartoszyce. 4.) B., niem. Borken, dobra szlach., wś i folw., pow. szczycieński, st. p. Biskupiec. 5.) B., niem. Borken, wś, pow. szczycieński, st. p. Wielbark. 6.) B., niem. Borken, wś, pow. szczycieński, st. p. Chochół. 7.) B., niem. Borken, dobra i leśnictwo, pow. szczycieński, stacya pocztowa Szczytno. 8.) B., niemiec. Borken, dobra szlach., pow. rastemborski, st. p. Rastembork. 9.) B., niem. Borken, nadleśnictwo, pow. węgoborski, st. p. Kruklanki. 10.) B., niem. Borken, dobra, pow. jańsborski, st. p. Jańsbork. 11.) B., niem. Borken, wś, pow. olecki, st. p. Orłowo. 12.) B., niem. Borken, dobra, pow. ządzborski, st. p. Szymonka. 13.) B., niem. Borken, wś, pow. łecki, st. p. Rożyńsk.
Borki, 1.) wielkie, niem. Gross-Borek, wś i dobra, pow. olesiński, filia par. katol. Olesno, wielki piec żelazny. 2.) B. Małe, niem. Klein-Borek, wś i dobra, pow. olesiński, par. Olesno, z kolonią Rosochą i młynem wodnym „na wilczem“, w lesie do Wojciechowa należącym. 3.) B., folwark, powiat pszczyński, należący do dóbr Mizerów. 4.) B., ob. Rudołtowice.
Borków, 1.) wś, pow. kaliski, gm. Zborów, par. Borków. Kościół par. istniał tu już w 1521 r., obecny drewniany pochodzi z 1710 r. R. 1827 B. miał 32 dm., 312 mk. Par. B. dek. kaliskiego 1540 dusz liczy. 2.) B., wś, pow. kielecki, gm. Szczećno, par. Daleszyce. Fryszerki żelaza. 3.) B., wś, pow. warszawski, gm. Zagódź, par. Żerzeń, leży przy dr. żel. nadw., między Wawrem a Otwockiem, o 2½ w. od Wawra. W 1827 r. było tu 20 dm. i 140 mk. 4.) B., wś, pow. nowo-aleksandryjski, gm. i par. Garbów. Br. G.
Borków, wś, pow. lityński, dusz męz. 277, ziemi włośc.: 943 dz. Należy do 7 właścicieli, którzy posiadają 1625 dz. Największa część Sornowa 785 dz. i Dwernickiego 320 dzies.
Borków, ob. Borkowo.
Borkowice, ob. Barkowice.
Borkowice, wś, pow. konecki, gm. i par. t. n., w ślicznem położeniu pośród lasów; posiada kościół parafialny, urząd gminny, dwór modrzewiowy z ogrodem, jednym z najpiękniejszych w całej okolicy. Włość ta starożytna należała niegdyś do rodziny Duninów ze Skrzynna, którzy od tej wsi Duninami Borkowskimi się przezwali. Tu oni mieli swój dwór, groby w kościele i długo, aż do końca zeszłego wieku, w ostatku chociaż w połowie, byli jej dziedzicami. Część bowiem Borkowic w XVII wieku należała do rodziny Dzibonich (Gibboni), sławnych kuźników, za Zygmunta III z Włoch do Polski sprowadzonych. Od Borkowskich i Dzibonich przed kilkudziesięciu laty nabył ją Antoni Małachowski, wojewoda mazowiecki, który, skupiwszy okoliczne włości, utworzył obszerne i zamożne dobra Niekłania i Borkowic. Po nim syn jego Onufry, zmarły przed kilkudziesięciu laty, dostawszy B. w spadku, przyprowadził do tej zamożności w jakiej teraz zostają. Kościół tutejszy należy do bardzo dawnych. Podług podania, był naprzód z ciosu w XII wieku przez Piotra Dunina wystawiony; z akt atoli miejscowych widać, że już na początku XIV wieku stał tylko kościół modrzewiowy, który, po trzykroć od ognia zniszczony, zawsze z drzewa bywał odbudowywany. Teraźniejszy murowany wystawił Onufry hr. Małachowski na miejscu poprzedniego, podług planów Franciszka Lanciego i Markoniego; wykończony i poświęcony został w 1846 r. Wielki ołtarz włoskim obyczajem od nawy kościelnej oddzielony, na znacznem wzniesieniu góruje, co wspaniały sprawia widok. Z dawniejszego kościoła znajduje się tu cudowna figura św. Antoniego, z jednej sztuki ołowiu obrobiona, o której takie jest podanie. W roku 1646 niejaki Hilary Mala, górnik ze wsi Niewachlowa, wykopał w górze machnowskiej pod Kielcami trzy granie ołowiu (galeny), tak wielkie, iż postanowiono ofiarować je na chwałę Boską. Wykuto więc z nich trzy statuy: Najświętszą Pannę, św. Antoniego i św. Barbarę, patronkę górników, które rozesłano do ozdobienia niemi trzech kościołów; Najświętszą Pannę kolegiacie kieleckiej, św. Barbarę kościołowi oo. bernardynów w Karczówce, zaś św. Antoniego kościołowi w B. Ciekawa ta statua, wcale nieźle pod względem sztuki wykonana, używa niepospolitej sławy cudowności i zgromadza liczne tłumy pobożnych na odpust w dniu tego świętego przypadający. Tuż za dworem dziedziców znajduje się obszerny i ozdobny ogród w guście angielskim, założony przez hrabin,
