proboszcza w Połajewie. Parafia ta była zwykle pozbawioną proboszcza, skutkiem zagrabienia dochodów probostwa przez dziedziców wsi. Par. B. dek. nieszawskiego 1716 dusz liczy. 2.) B., wś, pow. nieszawski, gm. i par. Służewo. W 1827 r. było tu 10 dm., 115 mk.
Broniszewo, posiadłość, powiat wrzesiński, 496 m. rozl., 2 dm., 31mk., wszyscy kat., 16 analf. Stacya pocztowa i kolei żel. Września o 9 kil. M. St.
Broniszów, wś, pow. pińczowski, gm. Kazimierza Wielka, par. Kazimierza Mała, w górzystem położeniu, o 8 w. na wschód połd. od Skalbmierza. W 1827 r. bylo tu 29 dm., 157 mk.; obecnie 35 dm. Ziemi folwarcznej m. 482, lasu 40 m., włościańskiej m. 136. Cztery stawy zarybione na 6 m., kolejno się spuszczają i slużą do irrygacyi łąk. Dymów folw. 5, innych zabudowań gospodarczych 8. A. T.
Broniszów, wś, pow. ropczycki, ma 1327 m. rozl., w tem 956 m. roli ornej, 111 dm., 665 mk., par. w Łączkach, pokłady gipsu, huta; B. łeży w urodzajnych pagórkach. M. M.
Broniszowice, wś, pow. opatowski, gm. Boksice, par. Szewnia. Ma 12 dm., 143 mk.; 340 m. ziemi dworskiej, 110 m. włośc.
Bronitz, ob. Bronice.
Bronka, wś w pow. bielskim, gub. grodzieńskiej, na lewym brzegu rzeki t. n.
Bronka, 1.) rz., dopływ Nurca z prawej strony, uchodzi niedaleko Brańska i Popław, źródło ma na gruntach wsi Załuski, 2.) B., ob. Mołoda.
Bronkowice, wś rządowa, pow. kielecki, gm. Bodzentyn, par. Tarczek, leży w górzystej i lesistej okolicy, na południowym skraju lasów suchedniowskich, o 6 w. na półn. wschód od Bodzentyna. W 1827 r. było tu 31 dm., 184 mk., obecnie 44 dm. Br. Ch.
Bronna, ob. Radomka.
Bronnica, wś i rz., pow mohylowski, ob. Bronica.
Bronnice, 1.) miasto powiatowe gubernii moskiewskiej, 3371 mk., o 727 w. od Petersburga, o 63 od miasta gubernialnego odległe. St. poczt. 2.) B., wś, pow. i gub. nowogrodzka, st. p. w pobliżu Nowogrodu i Krestców.
Bronnicka albo Małyszewska, st. p., pow. bronnicki, gub. moskiewska, ze st. dr. żel. moskiewsko-riazańskiej.
Bronno, folw. i wś, pow. łęczycki, gm. Borki, par. Leźnica mała. Posiada 24 dm., rozległości 861 m. Br. Ch.
Bronocice, wś, nad rz. Nidzicą, pow. pińczowski, gm. Drożejowice, par. Skalbmierz, od Skalbmierza odl. w. 3, od Pińczowa w. 21, od Działoszyc w. 5, od rz. Nidy w. 21. Rozległości m. 359. Graniczy z Podgajem, Szczotkowicami, Prokocicami, Szarbiją, Rosiejowem i Dziekanowicami. Młyn wodny. R. 1827 miała 29 dm., 197 mk. A. T.
Bronów, 1.) wś i folw., pow. turecki, gm. Biernacice, przy szosy turecko-łęczyckiej, odl. od Uniejowa w. 8, od Łęczycy w. 21; folwark razem z Piotrowem obejmuje 40 włók; wtem 6 włók starodrzewu, budynki murowane, produkcya torfu z obszernych pokładów na potrzeby gorzelni w Biernacicach; gleba dobra, gospodarstwo postępowe, zarodowa owczarnia. Służebności usunięte, włościanie odseparowani przez dobrowolny układ. Zamożność i moralność ludu dosyć posunięta. B. stanowił przez długi czas własność rodziny Kosów, potem Konopnickich, dziś łącznie z Biernacicami należy do A. Dzierzbickiego. W 1827 r. było 8 dm. i 145 mk. W. S. 2.) B., wś, pow. opoczyński, gm. Machory, par. Żarnów. Liczy 30 dm., 153 mk., 266 m. obszaru. 3.) B., ob. Bronowo.
Bronów, wś, pow. pleszewski, 10 dm., 84 mk., 4 ew., 80 kat., 25 analf. 2.) B., domin., pow. pleszewski, 4464 m. rozl., 9 dm., 184 mk., 56 ew., 128 kat., 84 analf. St. poczt. Sobótka o 6 kil., st. kol. żel. Biniew o 7 kil. Niegdyś własność Nep. Niemojowskiego. M. St.
Bronów, Brunów, Braunau, wś, pow. bielski na Szląsku austr., rozl. m. 979, ludn. 740. Parafia katol. Riegersdorf, ewang. Kurzwald. Szkoła ludowa.
Bronów, por. Bronowo.
Bronowe, wś, nad rz. Pełtą, pow. makowski, gm. i par. Karniewo.
Bronówek, wieś, pow. turecki, gm. Zelgoszcz, par. Uniejów. W 1827 r. było tu 7 dm., 104 mk.
Bronowice, 1.) wieś i folw., pow. kozienicki, gm. Góra Puławska, par. Góra Jaroszyńska. Znajduje się tu gorzelnia, ziemi dworskiej 1787 morgów, włościańskiej 561. W 1827 r. było tu 37 dm. i 313 mk., obecnie 55 dm. i 398 mk. B. leżą w pięknem położeniu na wyniosłym lewym brzegu Wisły, naprzeciw Puław a obok Janowca. B. stanowiły w 15 wieku własność Warsza Michowskiego h. Rawa (Długosz), później zaś należały do Firlejów, którzy tu zbudowali sobie okazałą rezydencyą. Według Verduma (Liske 188 str.) stał tu w końcu XVII wieku „ciężko zbudowany stary zamek,“ tymczasem widok ruin przechowany na rysunku Vogla z początku bieżącego stulecia świadczy o istnieniu lekkiego, ozdobnego pałacyku. Prawdopodobnie powstał on na gruzach starego zamku, po którym pozostała tylko wieża zwana firlejowską i obszerne sklepione piwnice. Wieża ta przed kilkunastu laty została rozebraną, na miejscu jej wzniesiono dom mieszkalny. Por. Tyg. Illustr. I 1860 r. str. 256 tudzież z 1868 r. 36 N. 2.) B., wś i fol., pow. lubelski, gm. Zemborzyce, par. Lublin, położona za rogatką piasecką m. Lublina, należała od
