wiatowe gub. saratowskiej, 25588 mk., 1609 wiorst od Petersburga odległe. Bank, stacya, pocztowa, przystań statków parowych i st. dr. żel. griazie-carycyńskiej. 2.) C., st. dr. żel. moskiewsko-kurskiej w gub. moskiewskiej.
Caryńczyk, potok górski, wytryska, w obr. gm. Caryńskiego w pow. Lisko, w Beskidzie lesistym, z pod połoniy caryńskiej (1297 m.), płynie na półn. zach. wązką doliną międzygórską, nad którą od płn. wznosi się Magura stuposiańska (1016 m.). W dolinie tej rozległa się wieś Caryńskie. W dolnym biegu dolina naraz się zwiera. W obr. Dwornika łączy się od lewego brzegu z Nasiczniańskim p., tworząc potok Dwernik. Długość biegu 7 kil.; przybiera liczne wody gorskie. Kościół w Caryńskiem nad potokiem 668 m. npm.
Caryńskie (z przys. Nasiczne), wś, pow. Lisko, o 15 kil. od Lutowisk, par. rz. kat. Polana, gr. kat. w miejscu.
Carzin (niem.), ob. Karczyn.
Casimir (niem.), ob. Kazimierz.
Castnitz (niem.), ob. Karznica.
Catharein i Catharinenflur (niem.), ob. Katarzynka.
Catrinowen (niem.), ob. Katrynowo.
Cauern (niem.), ob. Kuchary.
Caulwitz (niem.), ob. Kowalowice.
Cauthen (niem.), ob. Kątki.
Cawitz (niem.), ob. Kawcze.
Cawta, jez. w pow. horodeckim, gub. witebskiej, otoczone błotami.
Caymen (niem.), ob. Kaimen.
Ceber, wś i folw., pow. opatowski, gmina Malkowice, par. Kiełczyna, odl. od Opatowa mil 3, od Staszowa 1 i pół mili, od drogi bitej staszow.-opatowskiej wiorst 1, od stacyi poczt. w Iwaniskach wiorst 5, od rz. Wisły 4 mile. Rozległość ogólna m. 491, w tem do 12 osad włościańskich należy m. 115; przestrzeń folwarczna m. 376, obejmuje ziemi ornej m. 202, łąk m. 31, lasu (w roku 1877) m. 115, nieużytków, dróg, placów i t. d. m. 28. Zabudowań folwarcznych drewnianych 15. Sąd gm. okr. II w Iwaniskach. W 1827 r. było tu 12 dm. i 79 mk., obecnie liczy 15 dm. i 110 mieszk. A. T.
Cebłów czyli Celebłów, wś, pow. sokalski, leży o 7 kil. na północ od Bełza, o 2 i pół mili na poł. zachód od Sokala, w sławnej z urodzajności bełzkiej ziemi. Przestrzeń posiadłości większej: roli ornej 59, łąk i ogrodów 4, pastwisk 4, lasu 137; posiadłość mniejsza: roli ornej 1081, łąk i ogrodów 148, pastwisk 34 m. Ludności rz. kat. 8, gr. kat 539, izraelitów 94: razem 631. Należy do rz. kat. parafii w Bełzie, gr. kat. par. w Zuzelu. W tej wsi jest szkoła filialna i kasa pożyczkowa z funduszem zakładowym 75 złr. Właściciel większej posiadłości Obertyński Stanisław. B. R.
Cebrów, wś, pow. tarnopolski, o 2 mile na północny zachód od Tarnopola, nad potoczkiem „Kierniczki.“ Przestrzeń posiadłości większej: roli ornej 804, łąk i ogrodów 94, pastwisk 21, lasu 12; posiadłość mniejsza: roli ornej 1764, łąk i ogr. 86, pastwisk 13 m. Ludności rz. kat. 401, gr. kat. 558, izraelitów 28: razem 987. Należy do rz. kat. par. w Jeziernie, gr. kat. par. w Worobijówce. W tej wsi jest szkoła etatowa i kasa zaliczkowa z funduszem zakładowym 950 złr. Przez tę wieś przechodzi kolej żelazna Karola Ludwika, idąc z Jezierny do Hłuboczka wielkiego, a przez pola tej wsi przechodzi gościniec murowany rządowy tarnopolsko-złoczowski. B. R.
Cebulówka, Cybulówka, wś, pow. bałcki, gm. Harmaki, dusz męz. 332. Ziemi włośc. 1925 dz. należy do 11 właścicieli, dawniej Grabowskich. Największe częsci Sikarda 553 dz., Popowskiego 297 dz., Tokarzewskiej 163.
Cecelówka, ob. Cecyliówka.
Cecelówka, Cecylówka, wieś, pow. nowogradwołyński, gmina serbowska, męz. dusz 87, ziemi włośc. 598 dzies. Niegdyś własność Lubomirskich-Zwiahelskich, w XVII w. widzimy ją we władaniu ks. Gedrojciów; obecnie kilku właścicieli na przestrzeni ziemi 447 dz.
Cecenowo, Cecynowo, niem. Zezenow, wś w pow. słupskim, na Pomorzu.
Cecer, niem. Zezer, rz., dopływ Wenty, w kurlandzkiej par. Frauenburg.
Cecern, Zezern, jezioro w okręgu goldyngeńskim Kurlandyi, 9 w. długości, pół wiorsty szerokości, w parafii Frauenburg.
Cechówka, wś w pow. witebskim, z kaplicą katolicką parafii witebskiej sw. Antoniego.
Cecilienthal, ob. Kozieł.
Cecina, góra na Bukowinie, 1635 st. wys., najwyższa z pasma wzgórz, ciągnącego się między Seretem a Prutem, na półn.-zach. od Czerniowiec; na szczycie ruiny b. starego zamku, niewiadomo przez kogo zbudowanego.
Cecora, Czeczora, rozległa na Wołoszczyznie równina, o mil dwie od Jass, na prawym brzegu Prutu, 4¼ mili poniżej miasta Skulan położona, pamiętna w dziejach naszych straszną klęską wojsk Rzeczypospolitej. Żółkiewski, przeszedłszy Dniestr, zajął w 7,000 rycerstwa na Cecorze dawne okopy polskie, dnia 11 września 1610 r. Hospodar wołoski Gracyan, fałszywemi wieściami o szczupłych siłach Turków i Tatarów ubezpieczał Polaków i zapewniał niezawodne zwycięztwo. Wkrótce jednakże poznano prawdę, gdy po schwytaniu niewolników przekonano się, że Iskender-pasza, wódz turecki, liczył do 60,000 bitnego wojska, oprócz hufców tatarskich pod Kantemirem hanem i innymi, które do 40,000 jazdy wynosiły. Po szczęśliwie stoczonych harcach i bi-
