schedy hr. Aleksandra Potockiego; skonfiskowana w 1834 r., należy obecnie do rządu. Zarząd gminny w tejże wsi, policyjny w m. Humaniu. W. M. i Kl. Przed.
Cybina, rzeka poboczna Warty, po prawej, wypływa z błot pod wsią Sanniki, w pow. średzkim, płynąc w kierunku głównie zachodnim oblewa wieś Promno, przepływa przez jezioro pod Górą, przez dwa mniejsze jeziora, dąży przez wieś Uzarzewo do powiatu poznańskiego, przepływa jeszcze przez jezioro pod miastem Swarzędzem, rozdziela się na dwa koryta, lewe ciągnie się po nad wsią Kobylopolem, prawe pod Główną, połączone dalej wpadają do Warty pod miastem Poznaniem na przedmieściu Śródce. Długość wynosi około 45 kil. M. St.
Cybinowa, Subinajty, wś, gub. witebska, przy drodze z Rzeżycy do Warklan, na lewym brzegu rzeki Rzeżycy.
Cyborowa wola, wś, pow. błoński, gm. i par. Grodzisk. W 1827 r. było tu 2 dm. i 26 mk.
Cybulaki, wś rząd., pow. kalwaryjski, gm. i par. Udrya. W 1827 r. było 15 dm., 103 mk., obecnie liczy 39 dm. i 146 mk.
Cybula, wś, zwana dotąd okolicą szlachecką, pow. sejneński, gm. i par. Sereje. Należy do kilku właścicieli. R. 1827 r. było tu 5 dm. i 57 mk.; obecnie liczy 12 dm. i 119 mk.
Cybulew, ob. Cybulów.
Cybulice, 1.) folw. nad rz. Mrogą, pow. łowicki, gm. Lubianków, par. Waliszew. Leży od Łowicza o 27 w. Była tu niegdyś papiernia. Dobra C., zwane C.-Boczki, składają się z fol. C. i Wrzosy, z wsi Boczki zarzeczne, od Warszawy w. 105, od Łowicza w. 21, od Główna w. 6. Nabyte w r. 1871 za rs. 29420. Rozl. wynosi m. 773 a mianowicie: fol. C. grun. orne i ogrody m. 270, łąk m. 24, pastwisk m. 1, nieużytki i place m. 20: razem m. 316. Folw. Wrzosy grunta orne i ogrody m. 318, pastw. m. 123, nieużytki i place m. 16: razem m. 457. Płodozmian 10-polowy. Bud. w ogóle mur. 1, drew. 11, pokłady marglu; wś Boczki Zarzeczne osad 10, gruntu m. 159. A. Pal. 2.) C. wielkie i małe, wś, pow. warszawski, gm. Cząstków, par. Kazuń. R. 1827 r. C. małe liczyły 12 dm. i 88 mk.; C. wielkie 13 dm., 97 mk. Dobra C. Małe składają się z folw. C. Małe z przyległością Czeczotki, tudzież wsi C. Małe, C. Większe i Czeczotki; od Warszawy w. 25, od Zakroczymia w. 5, od rzeki Wisły w. 3. Nabyte w r. 1862 za rs. 28500. Rozl. wynosi m. 983 a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 399, łąk m. 36, past. m. 87, lasu m. 268, zarośli m. 171, nieużytki i place m. 22, płodozmian 10-polowy. Bud. mur. 4, drewn. 9, pokłady torfu w niektórych miejscowościach; wś C. Małe osad 21, gruntu m. 94; wś C. Większe osad 14, gruntu m. 156; wś Czeczotki osad 12, gruutu m. 115. A. Pal.
Cybulin, Cybulino, wś i folw., pow. płocki, gm. Święcice, par. Bodzanów, liczy 83 mk., 5 dm., r. 1827 miał 3 dm., 34 mk. Folw. C. z wsią C. od Płocka w. 45, od Wyszogrodu w. 14, od Bodzanowa w. 2, od Łowicza w. 42. Rozl. wynosi m. 468 a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 436, łąk m. 26, pastwisk m. 2, nieużytki i place m. 4. Bud. drew. 9, gospodarstwo 4-polowe; wś Cybulino osad 12, grun. m. 50. Br. Ch. i A. Pal.
Cybulki, 1.) niem. Zybulken, wś, pow. lecki, st. p. Widminy. 2.) C., niem. Czybulken, wś, pow. łecki, st. p. Pisanica.
Cybulkowo, wś w gub. witebskiej, nad rz. Dubną.
Cybulnik, rzeka w gub. chersońskiej, prawy dopływ Dniepru, uchodzi poniżej ujścia Taśminy i m. Kryłowa a nastaje powyżej wsi Iwankowce. Przyjmuje rzeki: Liwarzówkę, Bałkę-Buzową, Bałkę-Retykówkę, Obłomiejówkę z Bałką-Sadową z prawej strony; z lewej zaś: Bałkę Koropczynę, Bałkę Ewtyrzynę i Bałkę-Onawę (W. Pol).
Cybulniki, ob. Sokółki.
Cybulów, Cybulewo, mko, pow. lipowiecki, o 50 w. od Lipowca, o 185 od Kijowa, o 50 od Białejcerkwi, w powabnej ukraińskiej okolicy, nad rzeczką Cybulówką, dopływem rz. Tykicza uhorskiego, do którego rzeczka ta wpada przy wsi Iwachnach. Grunt tu próchniczny i gliniasty, najstosowniejszy pod pszenicę. Od Monastyrzyszcz rozległy las podchodzi prawie, aż pod sam C. Miejsce to dość jest dawnego założenia; jednakże według śladów archiwalnych nie sięga ono dalej, jak za XVI w. (por. Cherson). Było to starodawne dziedzictwo rodziny Jańczyńskich. Niesiecki powiada, że Jańczyńscy kwitnęli na Wołyniu około 1528 r. ale już około 1587 r. rozrodzeni znacznie, gdy posiadłości ich porozdrabiały się na małe cząstki (na tak zwane „sortes“), musieli się z nich oni następnie książętom Sanguszkom powyprzedawać. Wiadomo, że Wołyń kojarzyły zdawna najścislejsze związki z Bracławszczyzną; owóż jedna też gałąż Jańczyńskich wcześnie się była z Wołynia do województwa bracławskiego wyniosła, gdzie osiadłszy na wysłużonych daninach, od dóbr Kalnika, głównej rezydencyi swej, Kalnickimi się przezywała. Otóż jedyna córka Iwaszka Jańczyńskiego z Kalnika czyli Kalnickiego, a jak ją nazywano wtedy „Kalniczanka“, wyszła była za Jerzego Jańczyńskiego z Wołynia, Oprócz Kalnika, należał do tej bogatej dziedziczki: C., Paryjówka i Babin. Były to dobra ludne jak na ów czas i dość zamożne. Ale jak wiadomo zakąt ten był niedaleko już owych granic, z po za których wysypywały
