Deutsch-Neukirch, ob. Cerkiew.
Deutsch-Poppen, ob. Popowo.
Deutsch-Presse, ob. Przysieka.
Deutsch-Probnilz, ob. Browiniec niemiecki.
Deutsch-Ruhden, ob. Rudna.
Deutsch-Wette, stacya drogi żelaznej między Nissą a Ziegenhals, o 12 kil. od Nissy, o 59 kil. od Brzegu, o 6 od Ziegenhals. Por. Wette.
Deutsch-Wilke, ob. Wilkowo.
Dewajbole, wś, pow. maryampolski, gm. Pogiermoń, par. Preny. Odl. od Maryampola 50 wiorst, liczy 3 dm., 15 mk.
Dewajcie, wś, pow. władysławowski, gm. Kidule, par. Sudargi. Odl. 32 w. od Władysławowa, liczy 10 dm., 92 mk.
Dewale, 1.) folw. rządowy, pow. wileński, 5 okr. adm., mk. 7, dom 1 (1866). 2.) D., b. folw. św.-jańskiego kościoła, nad strumieniem bez nazwy, pow. wileński, 5 okr. adm., mk. kat. 11, dom 1 (1866).
Dewelino, ob. Deulino.
Dewieniszki, ob. Dziewieniszki.
Dewinaki, wś, pow. rossieński, par. Botoki.
Dewindony, ob. Surwiliszki.
Dewoniszki al. Dejwoniszki, wś, pow. kalwaryjski, gm. Janów, par. Bartniki. Odl. od Kalwaryi 6 w., liczy 20 dm. i 139 mk. R. 1827 było tu 14 dm. i 112 mk.
Deyguhnen (niem.), ob. Dejguń.
Deyma, ob. Dejma.
Deynarowicze, ob. Dejnarowicze.
Dezyderya, wś, pow. koniński, gm. Piorunów, par. Wyszyna.
Dezyderów, kol., pow. stopnicki, gm. i par. Chmielnik.
Dęba, 1.) os., pow. skierniewicki, gm. i par. Skierniewice, o pół w. od Skierniewic. Posiada młyn wodny na rz. Łubnie (zwanej także Łubią, Skierniewką), dom dla młynarza i karczemkę. W nizinie położona, okrążona do koła wyniosłościami, na których się ciągną grunta orne, obfituje w źródła. Miejscowość ta, leżąca tuż przy mieście Skierniewicach, wchodziła widocznie w skład jego lub tworzyła osobną całość, gdyż w dawnych przywilejach z roku 1359 Skierniewice były zwane „Damba.“ Podczas pobytu arcybiskupów gnieźnieńskich w pałacu skierniewickim ulubionem miejscem pozamiejskich wycieczek była ta miejscowość, gdzie arcybiskupi mieli swą murowaną altanę. 2.) D., wś i fol., nad rz. Pilicą, pow. noworadomski, gm. Masłowice, par. Bąkowa-góra. R. 1827 było tu 35 dm., 296 mieszkańców, obecnie jest 35 domów i 310 mk., ziemi włośc. 447 morg. D. należy do dóbr Bąkowa-góra. 3.) D., wś włośc., pow. radomski, gm. Przytyk, par. Wrzeszczów; leży przy drodze bitej z Radomia do Nowego Miasta. R. 1827 było tu 7 dm. i 82 mk.; obecnie liczy 43 dm., 258 mk., 745 morg. ziemi włośc., odl. od Radomia 22 w. 4.) D., wś włośc. pow. opoczyński, gm. Studzianna, par. Kraśnica. R. 1827 było tu 16 dm. i 178 mk., obecnie liczy 31 dm., 240 mk., 878 morg. ziemi włośc., Odl. od Opoczna 10 w. 5.) D. wś, pow, konecki, gm. Ruda Maleniecka, par. Bedlno. Leży przy drodze bitej, 12 w. odleg. od Końskich. R. 1827 było tu 19 dm. i 176 mk.. obecnie liczy 50 dm. i 376 mk.; 398 morg ziemi dworskiej i 397 wł. 6.) D., wś, pow. nowo-aleksandryjski, gmina Nowa-Aleksandrya, par. Włostowice. R. 1827 było tu 25 dm. i 180 mk. 7.) D., wś, pow. nowo-aleksandryjski, gm. Kurów, par. Końskowola. Br. Ch.
Dęba al. Dąbie (z Grabinami, Porębami, Jedlicami), wś, pow. tarnobrzeski, o 16 kil. na południe od Tarnobrzegu, 8340 mor. rozleg. (dwór 5609 m., włościanie 2731 m.); 139 domów, 881 mk., probostwo łaciń. w Majdanie; przemysł garncarski; leży w równinie, w okolicy lesistej, w oddaleniu od bitych dróg. Obszar dworski należy do dóbr Dzików hr. Jana Tarnowskiego.
Dęba, 1.) potok w obr. gminy tejże nazwy, pow. tarnobrzeski, powstaje z połączenia się kilku potoków leśnych, zbierających się razem we wsi Dęba zwanej i płynie korytem w nowszych czasach wykopanem dla osuszenia bagien tutejszych, w kierunku północnym śród równin bagiennych i uchodzi w obr. gm. Stałego, do uregulowanego koryta potoku Dąbrowy (ob.) Długość biegu 8 kil. 2) D., strumień nastający w obrębie gm. Dulczy wielkiej, pow. pilżnieński, z pod Wielkiego Lasu, na mokrawych łąkach, z dwóch strug łączących się w stawku. Strumień ten płynie przeważnie w północnym kierunku przez obręb gm. Radgoszcza i wpada w obr. tejże gm. z pr. brz. do p. Radgoszcza, dopływu Brenia (ob.). Długość biegu 11 kil.
Dębczyn, ob. Demczyn.
Dębe, 1.) wś, pow. kaliski, gm. Opatówek, par. Dębe, o 8 w. od Kalisza, o 42 od rz. Warty. Obszar dominialny mg. 998, włośc. mg. 35, ludności 240. Ziemia, lubo natury lżejszej, ale bardzo urodzajna, obfituje w łąki użyzniane zalewem rzeczki Swędrni. Budynki wszystkie murowane, pod dachówką w części. Inwentarz tak roboczy jako i przychodowy bardzo ulepszony; postępowo zagospodarowana ziemia wydaje plon obfity. Wieś ta należała dawniej do parafii Kamień i dwie te wsie łącznie stanowiły parafią. Od dawnego czasu była w Dębem kapl. publiczna drewniana, lecz gdy kościół w Kamieniu przez heretyków wydartym katolikom został, arcybiskup gnieźnieński Stanisław Karnkowski d. 4 lutego 1600 r. parafią do D. przenieść rozkazał. Dzisiejszy kościół drewniany 1607 r. wybudowany został kosztem Stanisława Mikołajewskiego, dziedzica Dębego, pod tyt. Zwiastowania N. M. P. Naj-
