łem. Ma 56 osad, 3306 m. rozl., kosciół filialny dla 650 dusz murowany i szkołę. Oddawna do dóbr E. należą też dobra Voigtsdorf. 2.) E., pow. nissański, ob. EndruscheitenSchoenwalde. 3.) E., ob. Ondrzejowice i Cukmantl. F. S.
Endreischken lub Anderskehmen (niem.), 1.) wś, pow. stołupiański, st. p. Trakiejmy. 2.) E., wś, pow. żuławski, st. p. Lappienen.
Endrejen (niem.), inaczej Andreiszki, wś, pow. żuławski, st. p. Skajzgiry.
Endrienen (niem.), inaczej Szalupchen, os., pow. wystrucki, st. p. Norkitten.
Endrigkehmen (niem.), lub Heinrichsdorf, dobra, pow. gąbiński, st. p. Nemmersdorf.
Endrikaiten lub Endrikaten (niem.), wieś, pow. tylżycki, st. p. Koadjuty.
Endruhnen (niem.) 1.) dobra, pow. ragnecki, st. p. Ragneta. 2.) E., Endrunen, Szwirblienen, Zwirblienen (niem.), wś, pow. pilkaleński, st. p. Willuhnen.
Endruscheiten, Lindicken (niem.), wś, pow. pilkaleński, st. p. Lasdehnen.
Endruschen (niem.) 1.) lub Paragawischken, wś, pow. darkiejmski, st. p. Darkiejmy. 2.) E., inaczej Schmaleningken (ob.)
Endryki, wś, pow. władysławowski, gm. Szyłgale, par. Słowiki. W 1827 r. było tu 10 dm., 101 mk; obecnie 12 dm., 115 mk., odl. od Władysławowa 21 w. Br. Ch.
Endziuliszki, ob. Ejdziuliszki.
Engelau (Gr. i Kl., niem.), wś, pow. welawski, st. p. Alberga.
Engelsberg (niem.), inaczej Angełówka, kol. niem., pow. doliński, o 14 kil. na płd.-zach. od Doliny. Ma 26 dm., 213 mk., szkołę jednoklasową ewangelicką. Por. Wełdzirz. Lu. Dz.
Engelsberg (niem.) albo Anielska góra, wś, pow. bruntalski na Szlasku austryackim, ma posterunek żandarmeryi, parafią katolicką, szkołę chłopców i dziewcząt, stacyą poczt. i kasę oszędności. F. S.
Engelsbrunn (niem.), dolny i górny, przedmieścia Dobromila, pierwsze na wschód, drugie na zachód od tego miasta. Lu. Dz.
Engelsburg (niem.), słoboda, pow. iłłukszteński Kurlandyi, par. Ueberlauz.
Engelsburg (niem.), ob. Pokrzywno.
Engelsfelde (niem.), nowa osada, pow. grudziąski, powstała na pustych włókach dawniejszego folwarku starościńskiego w Pokrzywnie (Engelsburg) między Węgrowem a Nicwałdem r. 1820. Obszaru w wieczystą dzierżawę wydanego było wtedy przeszło włók 17; pieniędzy zapłacono za dzierżawę wieczystą (Erbstandsgeld) tal. 645. Nadto 5 włók przyłączono do Pol. Węgrowa, 2 włóki do wsi Pustki (Einöde). R. 1868 liczono w E. obszaru ziemi mórg 302, zabud. 9, dom. mieszk. 5; katol. 2, ewang. 24. Parafia Okonin, poczta Grudziądz, szkoła Pokrzywno. Odległość od Grudziądza około 1 i pół mili. Kś. F.
Engelshoehe (niem,), dobra, pow. welawski, st. p. Alberga.
Engelsmühle (niem.) ob. Ratay, papiernia, pow. ostrzeszowski.
Engelsmühle (niem.), folw., pow. starogrodzki, st. p. Starygród.
Engelstein (niem.), ob. Węgielsztyn.
Engelswalde (niem.), wś i dobra, pow. braniewski, st. p. Mehlsack.
Englershütte (niem.), ob. Przerębska huta.
Engsterbęgski młyn, niem. Angst und Bange, posiadłość z młynem nad małą strugą wpływającą do Reknicy, pow. kościerski, obszaru ziemi ma 205 mórg. Należała dawniej do klasztoru OO. kartuzyan w Kartuzach; zakonnicy nabyli tę posiadłość razem z dobrami w Grabowie. Przywileje klasztorne, dane tutejszemu młynarzowi, pochodzą z r. 1738 i 1763. Domy mieszk. 2; katol. 11, ewang. 10: parafia Stare Grabowo, poczta Nowa karczma, szkoła Szumlis (Schönfliess). Odległość od Kościerzyny 2 i pół mili. Kś. F.
Eniz-Agacz, ob. Ełań-Zagacz.
Enns (niem.), ob. Aniz.
Enskehmen (niem.), wś, pow. stołupiański, st. p. Stołupiany.
Entenbruch (niem.), ob. Kacze błoto, pow. czarnkowski.
Entenbruch (niem.), pow. lubawski, ob. Kacze Bagno.
Entzow (niem.), ob. Jencewo.
Enyiczke (węg.), ob. Haniszka.
Enzuhnen (niem.), wś i dobra, pow. stołupiański, st. p. Trakiejmy.
Eperies (węg.), ob. Preszów.
Epidemia, os., pow. sejneński, gm. i par. Krasnopol. W 1827 r. było tu 1 dm., 19 mk.; obecnie 1 dm., 10 mk. Br. Ch.
Epidemia, zaśc. rząd., pow. trocki, 2 okr. adm., 40 w. od Trok, 2 dom., 39 mk. katol. (1866).
Epifań, miasto powiatowe gubernii tulskiej, na lewym brzegu rzeki Donu, leży w stronie południowo-wschodniej o 13 mil od miasta Tuły, o 63 od Petersburga. Założone za Iwana IV roku 1579, opasane było fosą i parkanem drewnianym z 9 wieżami. W roku 1706 miastem powiatowem gubernii moskiewskiej mianowane, następnie roku 1749 do prowincyi tulskiej zaliczone; w roku 1777 do namiestnictwa tulskiego należało, od roku 1802 stanowi powiat gubernii tulskiej. Mieszkańców ma 2800. Cerkwi (murowanych) 5; dom dobroczynny 1, domów 339, z tych 27 murowanych; szkoła powiatowa (o 3 klasach) 1, fabryk i zakładów 7, sklepów 49. Bank, st. pocztowa, st. dr. żel. riażsko-wiaziemskiej. Epifański powiat odznacza się cukrownictwem
