tylko 314 dzies. obszaru liczący, własność Bejnarowicza i Łapińskiego, na wschodnim brzegu jeziora Eszy (niegdyś Essen zwanego) położony. Wchodził on przed laty w skład obszernych dóbr Hylzenowskich, dopiero na początku bieżącego stulecia przez Nabela został nabytym, od którego przechodzi do Małachowskich, a od tych, przez ożenienie, do Paraków. Ci ostatni sprzedają ten folwark dzisiejszym jego właścicielom. Ob. Esza. G. M.
Esser, rz., dopływ Wenty w kurlandzkiej parafii Frauenburg.
Essupe, ob. Dniepr.
Est, ob. Litwa.
Esterberg (niem.), folw., pow. człuchowski, st. p. Białobór.
Esterka, wś, pow. skierniewicki, gm. Doleck (ob.), par. Jeruzal.
Esterpole, wś, pow. śremski, blisko rz. Warty; 10 dm., 110 mk., 12 ew., 98 kat., 44 analf. Stac. poczt. w Śremie o 7 kil., stac. kol. żel. Czempin o 15 kil. M. St.
Estonia, Estlandya, niem. Oestland, Estland, łac. Estia, Aestonia, po estońsku Eesti-Ma, po łot. Iggaunuzemme, nadbaltycka kraina, stanowiąca dziś gub. estońską (ob.), r. 1080 zawojowaną została przez Kanuta IV duńskiego, który ziemię pogan zwolna przekształcał w chrześciańską swego państwa dzielnicę. Potem cesarze niemieccy zaczęli ją uważać za swoją własność i nawet r. 1228 Henryk VII darował ją liwońskim kawalerom mieczowym. Ci jednak 1237 r., na rozkaz papieża, dar ten zwrócić musieli; tylko przez układ z Duńczykami zatrzymali sobie okrąg estoński, zwany Jerwią. W r. 1321 król duński Krzysztof II nadał E. jako księstwo Knutowi Porse, ówczesnemu księciu Hallandyi i Samsoe. Ten jednak nie umiał sobie radzić z tym krajem wobec napaści i pretensyj zarówno niemieckich jak nowogródzkich i pskowskich, E. więc wróciła do Danii, ale już nie na długo, bo potrzebujący pieniędzy król Waldemar III, i tak już niepewny posiadania tej prowincyi, w r. 1347 sprzedał ją mistrzowi krzyżackiemu Henrykowi von Dusemer za 19,000 marek czystego srebra. Zakon niemiecki rządził Estonią przeszło dwa wieki, gdy atoli i on zwolna się osłabiał i nie miał już siły do zabezpieczenia jej od wojowniczych najazdów i spustoszeń ze Wschodu, wtedy 1561 r. szlachta estońska i miasto Rewel, za niemi zaś cały kraj oderwali się od krzyżaków i uciekli się pod panowanie Szwecyi. Pod tam panowaniem zostawała E. aż do wielkiej wojny północnej w 18-ym wieku, w czasie której Piotr W. zajął ten kraj i zdobywszy 1710 r. Rewel, wcielił do Rossyi. E. leży wraz z wyspami między 58° 18' i 59° 38' szer. płn. a 39° 48 i 45° 56 dług. wsch. F. Dzieli się historycznie na 4 okręgi: Harria, Wirlandya, Jerwia i Wik. Czyt. H. von Bienenstamm „Geogr. Abriss der drei deutschen Ostsee-Provinzen“, Ryga. 1826; Friebe „Bemerkungen über Liv- und Esthland“, Ryga. 1794; Richter „Geschichte Liv-, Esth-, und Kurlands“ , Ryga. 1857; Petri „Esthland und die Esten“, 1802; Kola „Die deutsch-russischen Ostsee-Provinzen“, 1845; atlas hr. Mellin'a. F. S.
Estońska gubernia, inaczej zwana Estlandzką lub Rewelską, obejmuje dawną Estonią, z której utworzoną została 1725 r.; 1782 r. złączono ją z Liwonią, ale już 1783 znowu osobną postanowiono. Gubernia ta graniczy na wschód z petersburską, na płd. z jez. czudzkiem i gub. liwońską, na zachód z Baltykiem, na płn. z odnogą fińską. Rozl. jej według Strielbickiego wynosi 17,792 w. kw.; jestto najmniejsza z trzech nadbaltyckich gubernij. Gubernia estońska czyli estlandzka składa się z lądu i wysp, z których znaczniejsze są: Dago, Worms, Wielka i Mała Rogie, Nargen, Wielki i Mały Wrangelsholm, Wulf, Ralijo, Eksholm, Odisholm i t. d. Pod względem administracyjnym na 4 dzieli się powiaty (Kreise); harryeński albo rewelski (dzieli się na 3 dystrykty; ost-harryeński, west-harryeński i sud-harryeński), wirlandzki albo wezenbergski (dzieli się na 3 dystrykty; strandwirlandzki, allentakeński i landwirlandzki), jerweński albo weissenstejński (dzieli się na 2 dystrykty: ost-jerweński i sud-jerweński), wicki albo hapsalski (dzieli się na 3 dystrykty: landwicki, strandwicki i insularwicki). Kraj z wyjątkiem niektórych wyniosłości jest urodzajny; brzeg tylko od Rewlu do Narwy jest dość wysoki i stromy. Rzęd skał po nim idących nazywa się Klindą. Zniżający się stale poziom wody w morzu baltyckiem utworzył w miejscach niektórych pomiędzy Klindą a morzem obszerne pastwiska. Połowa gubernii pokrytą jest wielkiemi lasami, bagniskami, trzęsawiskami i jeziorami. Bryły erratyczne granitu rozsiane są w wielkiej ilości na całej powierzchchni. Z wód gubernii znaczniejsze: morze baltyckie oblewa ją z dwóch stron. Na rozciągłości brzegów morskich wiele się znajduje zatok i przystań, z których główniejsze są: przy ujściu rzeki Narowy, gdzie się zatrzymują statki przeznaczone do miasta Narwy, nie mogące wejść do ujścia rzeki Narowy; Maholmska w dobrach Peddes; w dobrach Kunda (przy niej urządzoną jest komora); Tolsburg (w dobrach Zels); Weske (w dobrach Fiol); Kasperwik (w dobrach Katenbach); Minkewik. W powiecie rewelskim: przystań Pappenwik (w dobrach Kolk); przystań i port wojenny, jeden z najlepszych na morzu baltyckiem, w Rewlu; Lageppa; niegdyś Roggewick, dziś Port Baltycki (przeznaczony dawniej na pomieszczenie flo-
