Buk o 3 kil. Niegdyś D. był własnością kościoła w Granowie. M. St.
Dobikinia albo Pury, st. dr. żel. Koszedary–Libawa, na przestrzeni Radziwiliszki–Możejki, między Popielanami a Wieksznią, o 24 w. od Możejków, w pow. szawelskim.
Dobikinia, rz., dopływ Wenty z prawej strony, ma źródło na półn. od m. Krupie, mija Okmiany, a ujście ma przy dworze Doubiszki. Jej dopływy z lewej: Swiętupa, Gulbińce, Progalwis, a z prawej Okmiana.
Dobikinie, 1.) dobra, pow. szawełski, par. okmiańska, o 3 w. od Okmian, przy szosie do Wiekszń, własność Merekilewiczów. 2.) D., okolica szlach., pow. szawelski, par. okmiańska, 8 włók rozl., z tego 7 włók należy do Apolinarego Butkowicza, 1 włóka do Staniewicza. 3.) D. Wielkie, dobra, pow. szawelski, par. okmiańska, o parę wiorst od Okmian, przy wielkim trakcie z Rygi, 100 włók rozl.; dziedzic Harasym Sawin, który 1865 r. nabył je od marsz. Przeciszewskiego. Dawniej własność Grużewskich. Do D. należy folw. Kontejki, o milę od dworu. Wszystkie zabudowania murowane. J. Godlew.
Dobila, Dobile, Dobilia, wś, pow. maryampolski, gm. Poniemoń-Pożajście, par. Pokojnie. Odl. od Maryampola 55 w., liczy 23 dm., 231 mk. R. 1827 było tu 16 dm. i 153 mk.
Dobile, Dobiły, wś rząd. pow. trocki, 1 okr. adm., o 7 w. od Trok, 4 dm., 80 mk. (1866).
Dobinty, wś rząd., przy uroczysku anglenickiem, pow. trocki, 2 okr. adm., o 21 w. od Żyżmor, 7 dm., 122 mk. (1866).
Dobischau (niem.), ob. Dobieszowe.
Dobishain (niem.), ob. Średnik.
Dobiszki, 1.) wś, pow. władysławowski, gm. Giełgudyszki, par. Szaki. Odl. od Maryampola 28 w. R. 1827 liczyła 6 dm. i 64 mk., obecnie 7 dm. i 76 mk. 2.) D., wś nad Sesarką, pow. władysławowski, gm. Szyłgale, par. Syntowty. Odl. od Maryampola 24 w. R. 1827 liczyły 20 dm., 170 mk.; obecnie 21 dm., 190 mk. Br. Ch.
Dobiszki, zaśc. pryw., pow. wileński, 3 okr. adm., mk. 4, dm. 1 (1866).
Dobkajcie, 1.) okolica szlach., pow. rossieński, par. Szydłów. 2.) D., okolica szlach., pow. rossieński, par. Betygoła.
Dobken (niem.), ob. Dobki.
Dobki 1.) stare, wś szlach. nad rz. Orz, i D. nowe, wś, pow. ostrołęcki, gm. Piski, par. Czerwin. R. 1827 D. stare liczyły 6 dm., 45 mk. a D.-nowe 4 dm., 18 mk. Jestto gniazdo Dobkowskich. 2.) D., folw., pow. mazowiecki, gm. Stelmachowo, par. Tykocin. Folw. D. z wsią Sanniki dobkowskie podług opisu z r. 1866 ma rozległości m. 536 a mianowicie grunta orne i ogrody m. 215, łąk m. 153, pastwisk m. 103, lasu m. 57, nieużytki i place m. 8. Wieś Sanniki dobkowskie osad 6, gruntu m. 102. Por. Jabłoń. 3.) D., wś, pow- szczuczyński, gm. i par. Lachowo. 4.) D., folw., pow. ostrowski, gm. Szulborze Koty,, par. Czyżewo, należy do dóbr Gostków, tuż obok linii kol. żel. warsz.–peter., własność Małowieskiego. 5.) D., wś, pow. sochaczewski, gm. Iłów, par. Brzozów. W r. 1827 było tu 6 dm., 50 mk. Br. Ch.
Dobki, niem. Dobken, Dopken, wś, pow. olecki, st. p. Margrabowa.
Dobkiszki, 1.) wś, pow. wyłkowyski, gm. i par. Giże. Odl. od Maryampola 8 w. Liczy 4 dm. i 59 mk. 2.) D., folw., pow. kalwaryjski, gm. Balkuny, par. Mirosław. Odl. od Kalwaryi 42 w., liczą 11 dm., 77 mk. Dobra D., niegdyś królewskie, stanowią donacyą generał-majora Szatowa od r. 1837; składają się z folwarku D., Iwanków i Arciszkany, tdzież wsi Iwanków, Ławkintany, Warnogiry i Zyzany. Rozl. powierzchni dworskiej 1844 r. wynosiła m. 1609 a mianowicie: fol. Dobkiszki m. 751, folw. Iwanków m. 452, fol. Arciszkany m. 405; wieś Iwanków m. 868, wieś Ławkintany m. 1344, wś Warnogiry m. 1138, wś Zyzany m. 836.
Dobkiszki, 1.) wś, pow. rossieński, par. Taurogi. 2) D., wś, pow. rossieński, par. girtakolska.
Dobków, wś, pow. łaski, gm. Wodzierady, par. Kwiatkowice.
Dobkowice, niem. Duckwitz, wś i folw., pow. wrocławski, par. Wierzbice (Wirrwitz), do r. 1810 własność zakładu św. Katarzyny we Wrocławiu. F. S.
Dobkowo, w starych dokumentach Dobkow, Dobckow, Dobekowo zwane, była wieś kiedyś w pow. starogrodzkim, blisko Spęgawy i Stanisławia położona. R. 1260 podarował ją Sambor II cystersom w Pogutkach, aby młyn swój na Spęgawie tem wygodniej posiadać i naprawiać mogli. R 1305 opat Henryk z Hadersleben wydał Dobkowy gospodarzom w Stanisławiu za 1 wiardunek i po 3 korce czworakiego zboża od włóki. Czynsz ten mieli płacić do brata przełożonego nad młynem spęgawskim, któremu zastrzegł opat łąk i siana dosyć na utrzymanie żywego inwentarza. R. 1315 tenże opat kupił dwie włóki przy Dobkowie i młynie spęgawskim za 20 grzywien od Prusaka Lemko. R. 1317 zrzekł się sołtys ze Stanisławia dzierżawy Dobkowa, którą miał za 7 grzywien toruńskich rocznie już od 12 lat. R. 1320 rozstrzygnął komtur gniewski Henryk spór o granice Dobkowa między Jesco ze Stanisławia (Stoslow) a klasztorem na korzyść zakonników. R. 1478 osadził Piotr z Bielczyc gospodarzów na D. po wojnach Polaków z krzyżakami, „zważywszy, że po ogólnej klęsce wojen domowych, które nie-
