Page:PL X de Montépin Żebraczka z pod kościoła Świętego Sulpicjusza.djvu/52

 Hrabia Emanuel został mianowany opiekunem sieroty.
 Wychowując chłopca, otaczał go ojcowska tkliwością i wykształcił zeń człowieka, jakiego przedstawiliśmy.
 Doszedłszy pełnoletności, Raul d’Areynes objął w posiadanie majątek pozostawiony przez ojca, a wynoszący do czterystu tysięcy franków, z których dochody młody ksiądz prawie w całkowitości na dzieła miłosierdzia przeznaczał.
 Gustaw d’Areynes, zmarł majątkowo zrujnowany wskutek źle prowadzonych spekulacyi, pozostawiwszy wdowę i małą dwuletnią córeczkę, obecnie panią Henrykę Rollin.
 Wdowa po Gustawie d’Areynes, przeżyła zaledwie o dwa lata swojego męża.
 Zostawszy opiekunem Henryki, jak był już opiekunem Raula, hrabia Emanuel wychowywał te dwoje dzieci przy sobie.
 Zimę przepędzał zwykle w Paryżu, zamieszkując w swoim pałacu, przy ulicy Vaugirard.
 Raul był o Lat pięć starszym od swojej siostry stryjecznej i początkowo pobierał nauki w jednym z zakładów pedagogicznych Paryża.
 Pociągany ku stanowi duchownemu prawdziwem powołaniem, czemu zresztą nie sprzeciwiał się hrabia Emanuel. Paul, otrzymawszy święcenie kapłańskie w dwudziestym drugim roku życia, zmuszonym był wyjechać z Paryża.
 Jednocześnie hrabia zapytał swojej synowicy Henryki, czy zechce wrócić do niego po ukończeniu pensyonatu?
 Życie przy stryju, który był już natenczas człowiekiem w podeszłym wieku i nigdy nie lubił zabaw światowych, wydawało się jej śmiertelnie nudnem. Odpowiedziała, że woli pozostać jeszcze lat parę pośród swych koleżanek.
 Gdy jednak nadszedł dziewczęciu rok dziewiętnasty życia, trzeba było chcąc nie chcąc opuścić pensyonat, gdzie tak szczęśliwą się czuła.
 W tymże czasie Raul d’Areynes został mianowany wikarym w Nancy, Hrabia, ażeby się zbliżyć do niego, postanowił stale osiedlić się w Fenestranges, gdzie młody kapłan często go odwiedzał.
 W trzy lata później, z wielkiem smutkim stryja młody kapłan musiał wydalić się z Nancy, wezwany na wikarego do parafii świętego Ambrożego w Paryżu.