Page:PL X de Montépin Żebraczka z pod kościoła Świętego Sulpicjusza.djvu/702

 — Wiem o tem dobrze.
 — Będziesz że w stanie zadość temu uczynić?
 — Nie.
 — Spodziewałem się tego.
 — Chciałem cię prosić abyś mi termin sprolongował.
 — Głupia wymówka z twej strony. Czego nie możesz uczynić teraz, nie będziesz mógł tak samo za miesiąc, a i dwa nawet. Zostałeś osaczonym. Twoja żona wzięła cię na dyetę. Szczęście odwraca się od ciebie. Przegrywasz w bakkara co wieczór w kasynie grube sumy pieniędzy. Twoje konie są zdystansowane na hippodromach. Wierzyciele cię napastują, kochanka grozi opuszczeniem... Widzę cię zatopionym po uszy w kłopotach i dziwie się, że zwlekasz z małżeństwem zamiast starać się je przyśpieszyć, ażeby raz wyjść z tego błędnego duszącego koła. Moje tylko małżeństwo z Marya-Blanką może cię wydobyć z tej toni. Oba jednakowo potrzebujemy pieniędzy, Duplat będzie naciskał o zapłatę, a jako grubijanin, prostak stanie się brutalnym. Raz powinieneś do djabła rozciąć te sprawę, lecz widzę, że ci brak odwagi. Obudź ją w sobie, bo trzeba by to małżeństwo co rychłej nastąpiło!... Przyspiesz je proszę. Sądzę, iż mnie zrozumiałeś?
 — Zrozumiałem, iż kładziesz mi nóż na gardle.
 — Bynajmniej. Mówię ci tylko, że potrzebuje pieniędzy, ot! wszystko!
 — Dobrze! — zawołał opryskliwie Rollin — Będę działał.
 — Czas na to wielki. Zostawmy Duplat’a zbierającego objaśnienia jakich potrzebujemy, a uregulujmy nasze drobne interesa rodzinne.
 Rollin wstał z krzesła.
 — Odchodzisz? zapytał go mniemany wicehrabia.
 — Powracam.
 — Do siebie, czy na ulice de Pruny?
 — Do siebie.
 — Zatem dobranoc. Rozmyśl po nad tem co ci przedstawiłem.
 — Ukończyłem już moje rozmyślania.
 — Zobaczymy się jutro?
 — Jutro jade do Larmolave.