igis multa malbona selekti, previdante, ke la teknikala linguo bezonos ca o ta radiko. Tamen ni tute ne kompozis teknikala vortaro, ed esas posibla, ke on trovos plu tarde la neceseso chanjar kelka ek nia radiki. Sed ito esos tute malgrava, nam ni ne pretendas a neeroriveso, e ne konsideras nia verko quale deala rivelajo. Ol esas simple verko di cienco, di koncienco e di bonvolo; e ni ne timas, sed advokas la korektigi. Nam la emendi, qui semblas ruinigar la « santa libri », nur plubonigas la modeste homala verki. Nia verko ne esas certe perfekta; sed, quo forsan plu valoras, ol esas sempre perfekligebla.
Ĉe la propagando de Esperanto oni devas distingi du aferojn. La unua estas la ĝenerala propagando por LI., la dua, la speciala por Esperanto. Antaŭ ol iu homo komencas lerni Esperanton, ĝi devas esti konvinkita pri la ulileco kaj ebleco de LI. Do la unua propagando devas antaŭiri al la dua. La propagando por la utileco de LI. ne dependas de certa lingva sistemo. Sed kiam la propaganda diskutado alvenis al la demando, ĉu la problemo de LI. povas esti solvata aŭ per la reenkonduko de la latina lingvo, aŭ per la elekto de nacia lingvo, aŭ per artefarita lingvo, am oni ne povas plu paroli pri la afero sen pensi al certa sistemo de lingvo. Traserĉante la propagandan literaturon oni trovas facile tie ĉi la malforton de la propaganda rezono. Kompreneble niaj samideanoj parolantaj pri tiaj punktoj de la LI. demando parolas pri Esperanto. Oni komparas tri eblecojn de la solvo de la problemo de LI., la « latinan solvon », la « nacian solvon », la « esperantan solvon ». Sendube en la furiozo de la batalo, kontraŭ-
