prezidanto, So Andrew Kangas; nam ica nule celas, ke il aprobas generale la reformi propozita de la Delegitaro, ed il permisas a ni deklarar ico.
Cetere, to esas tule ne astonanta che nia praktikala e progresema Usonana samideani, qui tante prizas en omna faki la simpleso e komodeso. Sendube omna Usonana Esperantisti balde aceptos la reformo, e votos por ol, kande la « populo » Esperantista havos, quale omna libera populo, la yuro votar e decidar per sa delegiti pri sa propra aferi. Li anke max bone savas, ke la movado esperantala ne esas tam sucesoza, kam fanfaronas la jurnali ed informisti; e li savas, ke la kauzo esas la reala malfacileso di EP. por lia samlandani o samlinguani. Pos momental entuziasmo, debita precipue a la ideo, la adepti sentas senkurajijo e decepto dum la lernado di la linguo, ed abandonas ol. Pro to multa grupi, en Usono quale en cetera landi, mortas od agonias, e neplu existas, ecepte sur la papero (sur la karteti di la Centra Oficejo, por inflar oportune sa statistiki!) La reformo adportos nuva stimulo a la propagado en Usono quale altraloke; la adepti konquistita ne senkurajijos tante facile, pro la kontrasto inter la ante laudita qualesi di la linguo e la praktikala sperienco; precipue se nia samideani reformas anke la maniero propagar, segun la bona konsilo di Prof. Lorenz, e neplu uzas ta mal prudenta fanfaroni, qui trompas nur tempe, e fine multe nocas a nia ideo.
La Esperantista grupo de laboristoj en Mainz, kunveninta la 11an de Junio 1908, post diskutado pri la reformoj en Esperanto, bedaŭras la rompon de la intertraktado inter la Delegitara Komitato kaj la esperantista Lingva Komitato.
La grupo bedaŭras plue la konservemecon de la esperantistaro rilate al la ŝanĝoj en la lingvo kaj, konsiderinte, ke sole la Delegitaro estas sufiĉe aŭitoritata postuli de la registaroj la enkondukon de lingvo internacia en la lernejojn, konsiderinte, ke la lingvo internacia devas esti taŭga por ĉiuj klasoj de popoloj, kaj ke la lingvo de la Delegitaro estas pli simpla, pli ekzakta kaj pli facile lernebla ankaŭ al homoj nemulte instruitaj, decidas, ke ĝi volas de nun rigardi la Delegitaron kiel aŭtoritaton en la lingvo internacia, kaj ke ĝi de nun propagandos Esperanton simpligitan.
Ni ricevis, ye fino di Mayo, « Deklaracio de la Societo Esperanto en Lvov (Leopolo), Galicio-Austrio » (sen dato), qua kontenas du parti nedependanta : un « fideleca deklaracio » simila ad omni ti,
