This page has been proofread.
Hejże, kulo, ty czcionko spaczona, zbłąkana,
Pisz czerwoną krwią, co ci bój każe!
Kartą ziemia jest caia, posoką zalana,
Literami te trupy-nędzarze...
Zadrżycie, kiedy księga będzie zapisana,
Hej, królowie, szaleni drukarze!
Nuże, dzieci ołowiu, wymowne krwią kule!
Uczcie ludy mądrości w tym boju!
Niech zostanie odbity w pamięci bibule
Ten rękopis starego ustroju...
Aż świat, skrywszy żołnierzy w drewnianej szkatule,
Zamknie króle w dziecinnym pokoju!
183