- 113
—Concedo antecedentem,—inulit ti mangisursuro, nga
immisem iti dakes; ergo, mabalinko a kuskusen ti asoge ti
maysa nga espejo a sarming, sukatan iti bibingka, ket addanto laeng espejo, ja? Anianto ti adda?
Daydi bumaro kinitana dagidi nangpatuldo kenkuana ket idi inna ida nakita a napamulengleng ket dida met am mo ti sasawen dan, naipakita iti rupa na ti kapaitan a luksaw. Deus meus, Deus meus, quare dereliquisti me,(2) — kunkuna dagiti sidadanag a matmata na ket dagiti bibbibig na tinanimitimda met ti: ¡sinal-it! Banbannog la ti inna panaguyek, pasaray na guyuden ti sango ti bado na, pagsublasublatenna dagiti saksaka na a pagdagsenan, ngem dina masarakan ti naimbag a banag ti duadua.
—Ala, anianto ti adda?—inulit ti mangisursuro, a kasta unay a ragsak na iti kasdi a binanag dagiti sinasao na.
—¡Ti bibingka! — inyarasaas ni Juanito Pelaez, — ¡ti bi bingka!
—¡Agtalnaka, ang-ang!—inpukkaw daydi awanan namnama a bumaro, iso a kayatna ti lumusot iti inna nakaipaslungan babaen ti inna pannakiriri.
—Ala man, Juanito, no malawlawagam ti duadua!—kinuna ken Pelaez daydi mangisursuro.
Ni Pelaez ta maysa ka dagiti kaay-ayo na, tiinmakder a sibabannayat, ngem immuna pay la a sinikilna ni Placido Penitente, nga iso ti sumaruno kenkuana. Ti panangsikilna kayatna a sawen:
—¡Annadam, ket arasaasannak!
—¡Nego consecuentiam, Padre!—insungbatna a sibibileg.
—¡Ola, no siak probo consecuentiam! Per te, ti rupa a nalinis, iso ti anag ti espejo. . .
—¡Nego suppositum.'—insengngat ni Juanito idi nadlawna a ginutad ni Placido ti amerikana na.
—¿Ania? Per te. . .
—¡Nego!
—Ergo, iti panangipapan mo, ti adda iti likod seknanna ti adda iti sango?
—¡Nego!—inpukkawna, napigpigsa manen, idi nadlawna a ginutadda ti amerikana na. Ni Juanito, wenno nalawlawag, ni Placido, ta iso ti mangar-arasaas kenkuana, ar-aramatenna, a dina ket pagpagarupen, ti pammayan dagiti in-insik: awan annugutenda a ganggannaet, uray ti adadda nga awanan iti dakes a panggeo, tapno awan kabusor a mangserrek iti ili da.
2 Dios ko, Dios ko, apay a binaybay-annak?
