Par ra nozes de Bortel Zambelli con Tresia Michielli

Par ra nozes de Bortel Zambelli con Tresia Michielli  (1872)  by Firmiliano Degasper Meneguto
ladin ampezan
grafia moderna

Par ra nozes de Bortel Zambelli con Tresia Michielli


Spose, ancuoi coscì a ra bona
Cuatro verse sentirè
S' i no val na busarona
El poeta scusarè.

Un pitor, ce mai cardeo…!
De fei verse no 'l é bon,
No 'l é bon de fei de meo,
Un pormai de slamacon.

Ma, a ve vede, no pardiana
Taje senpre no se pó…
Beśen śì fora Coiana…
Dei poetes chel 'l é el luó.

Donca ancuoi sé deentade,
Malapena dito… sci
Da noìze maridade,
Inz' el numero dei pì…

Tante i disc che el matrimonio
'L é un afar ben inbroià
Che 'l é un stato del demonio
Da fei propio desperà…

Che viene ca, ch' i se preśente,
I stanpioi che disc coscì
Che viene ca ste maldicentes…
E al contrario i dovrà dì.

Se ió ra femena no aesse,
Canche vedo sti doi ca,
Ra me souta se podesse,
De torname a maridà.

Ca in Anpezo alcuante zurle
I vó dì, senza rajon,
Che a Coiana i é maturle
Ch' i à el disordin cassù in son.

Anpezane sci pardiana,
Podesson buscià ra man,
S' aesson come a Coiana
Dute cuante el zarvel san.

Care spose finalmente,
Un eviva ve farei,
Parmeteme donca śente
Ch' i lo feje meo che sei…

Su, via da brae,
Fajé da sen,
In pes alzave
Col goto pien.

Eviva, a dute
Cuante se ca
A ra salute dei
Spose alzà.

Ch' i vive sane
Come i é ancuoi
Pì de zent' ane
Con ben da fioi.