Parabola del Figliol Prodigo AMP
Una ota 'l ea un on, e chesto 'l aea doi fioi. El pì śoen de lore disc a so pare: Pare dajéme ra me parte de ra roba, che me toca. E el pare fesc ra division, e dàira. Poche dì dapò el fiol pì śoen 'l à tolesc duto el fatossò, e s' in é śù dalonse in un paes foresto; là 'l à scomenzà a fei el malgoverno, e col śì a ra granda l' à magnà duto chel, che 'l aea. Canche 'l à bù fenì duto, 'l é vegnù una gran ciarestia in chel paes, e anche el 'l à scomenzà a aé biśoign, e in chera ota el và da un scior a fei el servidor, e el 'l à mandù inz' un so masc pede i porziei; là da ra gran fame el se deśideraa pì otes, chel che magnaa i porziei ma negun no ghin dajea.
El s' à po ravedù e 'l à dito: cuanta servitù a ciasa de me pare à pan che ghin vanza e ió son ca che moro da ra fame! ah! voi toi su, e śirei da el e direi: Pare, ió éi ofendù Dio e anche vos, no son pì degno, che me ciamade vosc fiol, toléme come un vosc famei. Dito, fato, el lea su, e 'l se bete in strada ves ciasa. E canche 'l ea ancora dalonse, lo vede so pare, e 'l i fesc pecà, 'l i core incontra e 'l se lo tira al col, e lo bussa. Intanto el fiol 'l i dijea: Pare ió éi ofendù Dio, e anche vos, śamai non son pì degno che me ciamade vosc fiol. Ma el pare 'l à dito ai so serve: Presto portà ca el pì bel vestì che on, e vestilo, e metei inz' el diedo un anel, e scarpe inz' i pes, e po menà ca un vedel ingrassà, e mazàlo, che voron fei un pasto e stà alegre, perché on ciatà sto me fiol vivo e san che credeon ch' el fosse morto. E po i à scomenzà a magnà alegramente. Intanto el so fiol pì vecio 'l ea in canpagna, e canch' el torna, e vegnia senpre pì vejin a ciasa, 'l à sentù, ch' i sonaa e i ciantaa, e 'l à ciamà un servidor e i à domandà, ce che vorea dì sta roba. Sto servo el disc: L é vegnù vosc fardel, e vosc pare 'l à fato mazà un vedel ingrassà, perché 'l é tornà salvo. In chera ota el s' à stizà e no vorea pì śì inze; finché 'l é vegnù fora so pare e l à scomenzà a 'l preà; ma el 'l à respondù: Vardà, pare, ió ve servo tante ane e no v' éi mai dejubidì, e vos no m' aé dà mai gnanche un caureto da magnà coi miei amighe, e ades apena che 'l é vegnù sto vosc fiol che 'l à fato śì duto co ra putanes, i aé fato mazà un vedel ben ingrassà. Ma caro fiol, disc el pare, tu te sos senpre con me, e duto chel che 'l é me 'l é anche to; dime non évelo un doer de fei un bon disnà e de stà alegre, perché s' à ciatà sto to fardel san e salvo, che se 'l credea pardù e morto. Ce disto?