Plattdeutsche Gedichte/To Fröhjahr

De Wulken treckt ut Westen,
Vœr Dauwind smölt de Snee mit Macht,
De lütten Waters plœtert,
Un Tüten feift to Nacht.
Dat is so egen in de Luft,
Da röhrt sik wat vun Fröhjahrsduft.

De Wulken treckt ut Westen,
Un Falken swęvt an Hęben lank,
Da schallt ut unsen Hagen
Al hell de Droßelsank.
Dat is so egen mank de Böm,
Man geit mit waken Ogen dröm'.

De Wulken treckt ut Westen,
Un gröner ward dat gröne Feld,
De Vageln dręgt to Nesten,
Un warmer ward de Welt,
Un warmer ward dat in min Bost —
Wo is min Bom, wo is min Host?