Po jaja
| nadpis | Po jaja |
|---|---|
| awtor | Mato Kósyk |
| lěto | |
| žrědło | Časopis Maćicy Serbskeje, 1880, b. 45 |
| licenca | public domain |
| nota | stary pšawopis |
Glej, kake wjasele te małe maju
Gaž wóni hujdu wšuźi huchwalone
A zasej přijdu wšako hobdarjone,
Groń mě, co wóni wěcej požedaju?
Gaž starjejše je drugich hoblekaju,
A pon se wiźe wšako hupyšnjone,
Ga w wjasełosći su wše zabłuźone.
Co źiw! Gaž južo małe zajuskaju!
Och zbóžny, chtož tu njewójujo z pinu,
A komuž se ta prjedna glucnosć smějo,
Ten terga hyšći rože złotneg' raja.
Tej młodej wjasełosći źeń se minu,
Ten zuk wnet we mnjo hyšći źiwno znějoː
Ja wěm, až ja som teke šeł "po jaja"ǃ
Noty
edit- ↑ Gaž źiśi chójźiś chapjaju, du na drugim jatřownym swěźenju k kmotřam po jaja, a tak cynje wóni do swójego třinastego lěta. Při slědnym hyśu stanjo se to źěkowanje pola kuždego kmotřa za wšykne dary. Po źěkowanju dostanjo źiśe hyšći dwójce trjebne dary do domu přinjasone. Njosone krydnjo teke to góle, gaž hyšći chójźiś njamóžo, a to tři barwjone jaja, wjeliku gusku, paprjeńc a mały pjeněžny dar abo někake grajki. Při chójźenju po jaja jo to wětšy źěł źiśi nejpyšnjej z noweju drastwu hoblekany. MK