Poetische Versuche in westfälischer Mundart/De verschrockene Natz

Natz wass up't Feld met Piärd' un Plog,
Un es de Duorpuhr elwen slog,
Raip he: „O ha!“ to List' un Schnell,
De Diers de stonnen up de Stell',
He spannde ut, he trock nao'n Stall,
[069]Denn bau'd hadd' he sid sess Uhr all;
He satt up Snell so twiäs, recht ful,
Un hadd' de Piepe in et Mul!
Män Dusend! — wat kreeg he för'n Schreck,
He foll binao von't Piärd in'n Dreck!
Dao quamm een Kärl em in de Richt',
De hadd' een pickswatt Angesicht,
Natz dacht' wenn't nich de Düwel is,
Dann is't sin Bror doch ganz gewiß!
Natz biewede, wass sunder Macht,
Sin Hiärt sunk em in'n Stiewelschacht,
Un es he upkeek, denkt es an,
Stonn för em all de swatte Mann.
He hadde Augen es 'ne Ul',
Un so'n glemmig, dick, raud Mul,
De ganze Kopp de satt em full
Von so swatte Schöäpkes-Wull',
De Niäs' wass breed, so dick gewiß
Es so'n Rühensnüffel is,
De Oahr'n, wo sik een Rink dör trock,
De stonnen wied em von den Kopp.
He fraogd: „wao gaoh'k hier't beste hiär?
Ik wull nao'n Gud, P... nömmt sick de Här!“
Un Natz de stueterde herut:
„Hier lanks, dann dör dat Haidekrut,
Un dann kümp wat, — ja dann —
He wull nich wieder kann, —
Dao staiht wat an den Weg, dücht mi,
Dao gaiht he sieker nich förbi,
Et is een Krüz — Goad siägne mi!
Solk Slagg es ji kann nich förbi!“
Un Natz slaog up de Piärd' met Macht,
[070]Is mett de Piärd' es unwies jagd!
De Swatte blew verwündert staohn,
Nix hadd' he Natz to Lede daohn!
Kin Düwel wass he, nich sin Bror,
Et wass den Graof von P... sin Mohr!