Juna Esperantisto. — Ni ne kustumas recensar ica jurnalo, sed ni trovis en ol du perli, de qui ni volas profitigar nia lektanti. Anuncante ke la jurnalo divenos « pli kaj pli beletristika », on adjuntas « ke ni plej severe kaj plej fidele sekvos la Zamenhofan Esperanton, la lingvon de nia Fundamento, la solan, kiu povas efektivigi la tuthomaran kunfratighon ». On kredas sonjar, lektante tala sensencaji ! Bela specimeno di la fanatikeso, per qua on identigas naive, nekoncie, l’ideo kun neperfekta e netuchebla formo ! — La sama jurnalo insertas humurala desegnuro, riprezentanta siorino, nutristino ed infanteto ; texto : « Pro quo ya ol ploras ? — Pro ke ol oblivyis l’akuzativo salutante vu, siorino ! » Kompatinda infanteto, quan on tormentas ja per l’akuzativo ! Konsolez vu, nam multa adulta Esperantisti anke « oblivyas l’akuzativo » ! Sed ne plorez : lernez Ido, ed a vua larmi sucedos joyoza rideto !