[ 115 ] L’Espérantiste (decembro 09) anuncas, ke de nun ol havos la titolo : La Langue auxiliaire, organe propagateur de l’Ido. — Decidi di l’Akademio, kun komenti instruktiva. — Diversa dokumenti : artiklo da So Ostwald en Frankfurter Zeitung. — Extraktajo de la biografio di Ampère da Arago : pri la proyekto di L. I. da Ampère, proyekto nekonocata e semble perdita ; sed ni ne devas tro rigretar ol, nam ol esis kredeble linguo filozofiala od a priori : nam on dicas ke « la senco di la vorti esis nekonocata » da l’amiki, a qui il lektis texti (e mem poemo !) en sua linguo. Ton on ne povus dicar pri Ido, quan omna instruktito komprenas unesmavide. — Mi ne volas legi Idajhon : bela deklaro di ula franca « fanatiko » a So J. Keller. — La premyo Nobel ad Prof W. Ostwald. — Un de la mentiuri : refuto di la legendo dissemita per ula « oficiala raporto », qua esas « evangelyo » por la « fidela » Esperantisti, e quan li audacas ankore citar ed explotar, malgre nia refuti e dementii. — A la nuva populo : satiro di la expresuro « populo esperantista », quan on inventis en 1907 nur por flatar e fanatigar l’Esperantisti. — Movado en Francio. On mokas la « natural evoluco », per qua Esperanto asimilas pokope kelka nuva radiki, pruntita furteme de la malbendikita « linguacho », quan on afektacas malprizar ed abominar. Ho la bela, loyala taktiko ! — Alegorio, da A.‑P. Beauchemin (la malnuva pioniro di Esperanto en Kanado) : « Volapük esis la burjono, Esperanto esis la floro ed Ido esas la frukto ».