Me opinionas ke, se on decidos supresar la sufixo ‑eg, kritikita da So Strauss, pro sa simileso a la sufixo ‑et, di kontrala senco, esos malmulte utila (e forsan nociva) vicigar ol per ‑im. Nam ‑im tro multe similesas la sufixo ‑em, ed okazione povus efektigar intermixi kun ol : tale kriimo (vice kriego) « un hurlement » e kriemo « un criard ». Pro quo, en ta cirkonstanco, on ne simple supresus ‑eg, vicigante ol per nula altra sufixo, sed uzante ula sinonima expresuro, furnisita da nomo, adjektivo od adverbo, segun la kazo ? La Gramatiko da So de Beaufront prizentas ad ni, relate l’uzado de ‑eg, la sequanta specimeni (p. 69) : « domego, varmega, kriegar, treege », kun la senci « château, brûlant, hurler, extrêmement ». Or oli povus max facile vicesar da kastelo, max varma, brulanta o bolanta (ex. aquo), ulular o violente kriar od intense klamar, extreme o maxime, e c. Same, expresuri quale montego, pordego, povus vicesar da extreme alta od imensa[2] o kolosala monto[3] ; granda pordo[4] o, plu precize, vetur-pordo. Forsan ta agmaniero esus plu bona kam la kreo di ula nuva sufixo, qua ne semblas tre bezonata.
Rimarko. — Ni memorigas nia kritiko di treege (No 12, p. 709). Altralatere, ni memorigas, ke on propozis la sufixo ‑im, vice la sufixo ‑on, por fracional nombri.