Ti qui defensas Esperanto, dicante ke sa akuzativo permisas inversi (quale en Germana), ke sa vortaro kompozesas per multa kompozaji (quale en Germana) e ke sa lexiko esas suficanta por omna skopi, devus lektar artiklo da So A. Albert-Petit en Journal des Débats di 4 mayo 1910. La skopo di l’artiklo esas questionar, kad utilesis a la Franci tante studyar la Germana linguo. « A quo esas atribuenda la relativa falio di la granda peno a studyo di moderna lingui ? » ol questionas. « La precipua motivo esas forsan la exajerita loko donita a la Germana… De plu kam quardek yari, tri quaroni de nia lerneyani studyadas la Germana ». [ 240 ]Tamen, l’artiklo adjuntas, esas ne multa motivi por studyar ta linguo : « La germana linguo ne parolesas exter sa naturala frontieri, sed centrala Europo ne esas por nia komercisti o turisti preferata lando. La germana ne sucesis plentar su dureme, od en la Mediteraneal baseno, od en la Nuva Mondo, e la motivo di ta neexpansiveso esas precize olsa nefacileso… Ol esas linguo arkaika e pezoza, kun nesimpla konstrukto, e kun lexiko abstraktema e nepreciza. Ol esas anakronismo en nia analizal epoko. Tala linguo nule parolesas por plezuro, e parolesas por komerco nur kande l’angla o la franca linguo ne esas admisebla ».
Ni povus adjuntar ke, se linguo parolata da 8o milion homi, okupanta granda situeso en omna relati politikal, social, komercal ed industrial, ne expansas pro sa nefacileso, esus fola expektar, ke Esperanto, qua havas ta nefacilaji sed nula armeo, navaro o komerco, povus konquestar la tuta mondo.