En la Internaciona Socialisto, mayo 1910, p. 70, me lektas ke konocata franca Idano e So Peus konkordas expresar « granda malkontenteso » pri ke me ja uzas en mea artikli ma vice sed ante ke la Akademio aceptis ol. « Provo, ka sed o ma esas plu bona, admisenda esas ne en publika skribaji… la prezidanto ne havas permiso donar malbona exemplo ».
Me opinionas ke me donas, tote kontre, bona exemplo sequante nia max « sakra » principi. E me questionas : Ka la Akademio aceptis la vorto sed ? No ; en ca monato ni votas pri la questiono ; ed ante la decido la situeso esas la sequanta : sed esas mortinta latina vorto (admisita da Dro Zamenhof), qua insinuis su en nia gramatiki e lexiki per eroro e kontre nia generala principi. Me kritikis ta vorto (Progreso, II, p. 14) pro sa ne-existo en ula vivanta linguo e pro sa fonetikala formo, e me montris ke ma esas vere internaciona (FIS, parte Hol. e Skand.) e ke ol havas anke altra importanta avantaji.
Se en ta cirkonstanci me ne havas la yuro uzar la evidente max bona vorto, lor « omno cesas », quale on dicas en Germanio.
Me povas anke referar a mea deklaro (Paris 1907, Progreso, I, p. 8), en qua me definis la yuro di omnu enduktar nuvaji en irga linguo, e dicis ke la rolo di akademio esas ne donar absolute obedienda imperi pri linguo, ma nur donar autoritatoza konsili.
- ↑ Ni ricevis ica « Expliketo » ante l’artiklo di So Morot, qua preiras, ed a qua ol quaze respondas [N. D. L. R.]