Malgre la max granda volunto, me ne povas facile aceptar la regulo di la Kompleta Gramatiko, qua permisas adjuntar i por markizar la pluralo di l’adjektivo, kande ica aplikesas a nomo ne-expresata. Exemple : Yen pomi ; prenez la belai. To memorigas da me la repulsiva « ‑aj, ‑ej, ‑oj, ‑uj », qui tante kontributis igar ni abandonar Esperanto. La neceseso di ta pluralo eventas multe min ofte kam en Esperanto, to esas certa ; sed forsan on povus, sen ula detrimento, aplikar l’ordinara regulo pri pluralo, pro ke, cetere, mem en l’exemplo citita, l’adjektivo vicas la nomo (pomi). On do povus konsiderar ol quale pronomo, same kam ni facas pri nia pronomi (omni, kelki, e c.).
On dicus : « Yen pomi ; prenez la beli. — Ek ta flori, me selektas la blanki, nam la redi ne plezas a me ; me prizas plu l’unesmi kam ta lasti. » Me kredas ke nulu riskus miskomprenar (belaji, [ 277 ]exemple). Evidente, on anke povus dicar : Prenez kelki bela, od le bela. E to permisus enuncar regulo generala : L’adjektivo esas sempre nevaryanta.
Yen exemplo analoga, extraktita de Jesu-Kristo da So Pinth (p. 78, § 3) : « Tu celis ta kozi a la saji e prudenti, sed tu rivelis oli ad la humili. » En ta exemplo, kad ne esas evidenta ke saji, prudenti e humili aplikesas a « homi », qua ne esas expresata ? E tamen la senco di la frazo esas tre klara !