Reynke de Vos/Dat erste boek: XXX. capittel

Dat XXX. capittel

Wo dat de konnynck openbar Reynken vorgaff alle syne myssedaet, de he ghedan hadde, vnde gheboet eynem yslyken, dat he Reynken vnde de synen scholde eren vnde reuerencie beden.

Recht alze dyt was ghedaen,
Ghynck de konninck suluen staen
Vp eyne hoghe stede van steyne
Vnde heet de deren alghemeyne
Swygen vnde sytten int gras,
Islyck na dat he gheboren was.
Reynke stunt by der konnyngynnen.
De konnynck sprack van al synen synnen:
»Swyget vnde horet al ghelyke,
Gy vogele, gy dere, arm vnde ryke,
Horet to, gy kleynen vnde gy groten,
Myne baronen vnde myne hußghenoten!
Reynke steyt hir in myner ghewolde,
Den men hüden hangen scholde.
Nu heft he dat hir ghedaen to houe
So vele, dat ick ene nu loue.
Ik geue em myne hulde myt gantzeme synne.
Vnde ok myn vrouwe, de konnygynne,
Heft so vele ghebeden vor en,
Dat ick syn vrunt gheworden byn
Vnde he vorsonet is teghen my
Vnde ik hebbe en ghegeuen vry,
Beyde syn gud, syn lyff vnde lede.
Ik gheue em dar to vasten vrede
Vnde ghebede yw allen by yuweme lyue,
Dat gy Reynken vnde syneme wyue
Vnde synen kynderen alle ere doet,
So wor se yw komen in ghemoet,
Isset by nachte efte ysset by daghe.
Ik enwyl ok nu meer nene klaghe
Van Reynkens dyngen nicht horen.
Heft he quad ghedan hir bevoren,
He wyl syck beteren vnde dyt alzo:
Wente Reynke, he wyl morgen vro
Staff vnde rentzel nemen an
Vnde to deme pawes to Rome ghan;
Van dannen wyl he ouer dat meer
Vnde kumpt ock nicht wedder heer
Er, dan dat he heft vulle afflat
Van alle der sundichlyken daet.«