Słownik geograficzny Królestwa Polskiego/Drahim
[ 139 ]Drahim, niem. Draheim, małe miasteczko w południowej części Pomeranii, pow. dramburski. Leży na wązkim przesmyku między jeziorem Drawiczką (Dratzig See) i Zarybnem (Sareben-See). Przez D. wiedzie trakt bity do Czaplinka (Tempelburg). Ma kośc. luter., szkołę i pocztę; katolików prawie żadnych. Oddawna należał Dr. do Polski, miał warowny po nad jeziorem zamek, który był stolicą starostwa drahimskiego, części województwa poznańskiego. Chciwi panowania krzyżacy zabrali Dr. wraz z całą okolicą. R. 1407 Władysław Jagiełło zażądał, aby zamek jako własność Polaków zwrócili, albo przynajmniej hołd jako z lenności oddawali. A gdy ani pierwszego ani drugiego uczynić nie chcieli, wysłał z wojskiem Tomasza z Wągleszyna, kasztelana sandomierskiego i jenerała wielkopolskiego, który po czterech dniach Dr. zdobył. Od tego czasu Dr. znowu przy Polsce pozostawał, czego dowodem, iż r. 1456 w pokoju toruńskim, gdzie wyszczególnione są wszystkie miasta i zamki Polakom zwrócone, Drahima wcale nie nazwano. Dopiero w skutek wojen szwedzkich zostało to starostwo utracone. Kiedy bowiem [ 140 ]w czasie drugiej szwedzkiej wojny, Polska do największego upadku przywiedziona była, widziała się zmuszoną szukać pomocy u elektora brandeburskiego Fryderyka Wilhelma. Tenże przysłał jej wojska swoje na pomoc, za co sobie wymówił nagrody 120,000 tal. W zastaw dano mu właśnie owo starostwo drahimskie i traktatem bydgoskim r. 1657 warowano, że jeżeliby zapłaty w przeciągu trzech lat nie odebrał, mógł to starostwo zająć i tak długo trzymać, dopókiby owej sumy nie wypłacono. Ponieważ opłakane stosunki nie pozwoliły z długu się uiścić, rzeczony elektor roku 1668 w czasie bezkrólewia, wcale nie opowiedziawszy się stanom polskim, starostwo Dr. mocą najechał i zajął, li tylko z ostatnim starostą ówczesnym ks. Demetrym Wiśniowieckim porozumiał się. Zalecały potem stany polskie nowoobranym królom, jako i zaraz Michałowi Wiśniowieckiemu to uczyniły przez pacta conventa, aby o wydobycie starostwa się starał, jednak bezskutecznie. Posyłano i reklamacye do elektora brandeburskiego przez księcia Bogusława Radziwiłła, nadaremnie. Wreszcie r. 1726 sejm polski w Grodnie pozwolił, aby dwa poblizkie województwa poznańskie i kaliskie ziemię drahimską pieniędzmi swemi wykupiły i dochody z niej pobierały, dopókiby rzeczpospolita nie wróciła kosztu. Zebrano też pieniądze, ale nie zapłacono, tylko je złożono w Poznaniu bez korzyści. Aż nakoniec ministeryum saskie, po śmierci króla Augusta II, na inne cele je wydało r. 1756. Na wynagrodzenie obudwu tym województwom ustąpiona była Sierakowszczyzna. I później jeszcze starano się o wykupienie ziemi drahimskiej; wybrano nawet kilku z senatorów i szlachty, którzy z posłem pruskim traktowali, do skutku jednak rzeczy nie doprowadzono, aż tymczasem i okupacya przez rozbiór Polski nastąpiła r. 1772. Ob. „Starożytności polskie“ i „Encyklopedya Orgelbranda“. Kś. F.
 
|
This work is in the public domain in the United States because it was first published outside the United States prior to January 1, 1929. Other jurisdictions have other rules. Also note that this work may not be in the public domain in the 9th Circuit if it was published after July 1, 1909, unless the author is known to have died in 1953 or earlier (more than 70 years ago).[1]
This work might not be in the public domain outside the United States and should not be transferred to a Wikisource language subdomain that excludes pre-1929 works copyrighted at home. Ten utwór został pierwszy raz opublikowany przed dniem 1 stycznia 1929 r., i z tego względu w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej znajduje się w domenie publicznej. Utwór ten nadal może być objęty autorskimi prawami majątkowymi w innych państwach, i dlatego nie zaleca się przenoszenia go do innych projektów językowych.
|