Schmidja
Oldino Schmidja habitis en domo solitara ye la pedo dil giganta glaciero Aletsch.
Dum la tota jorno el filifis e mem tre tarde en la nokto, e, laborante, el sencese pregis por ke Deo degnez grantar l’eterna repozo al kompatinda anmi dil mortinti. Nokte el lasis sua pordo apertita por ke l’anmi povez enirar e varmigar su kelke ye lua furnelo. Ma, por enirar, l’anmi bezonis lua perniso, ed el donis ol erste pos blotisir en la lito.
El dicis mi-laute : - Nun ma sen nocar me. - Balde la domo apertesis e pose la chambropordo, quale se koldeta vento enirabus.
Sennombra pazi esis audebla, quale seturbo imensa esus arivinta. La mortinti klemis su an la furnelo varma, e ye l’angelus matinal omni departis.
Ulanokte la vidvino laboris plu tarde kam kustume. Esis tre kolda. El audis klamar avan lua fenestro :
Esas kolda –olda Schmidja filifas ankore. El divenis nepacienta e respondis : - Se vi ne povas vartar til ke me esos fininta, enirez. El obliviis adjuntar : - Ma, sen nocar me.
Lore la pordo dil domo e ta dil chambro apertesis quale pulsita da forta vento-stroko e la pazi dil enirinti nevidebla esis tante multa ke el angoris e preske sufokis, e altri ankore arivis –La chambro esis tante plena ke el ne povis livar sua laboro ed irar al lito. El konsideris to kom justa puniso, pro ke el igabis li vartar tante longe en la nokto kolda. De lore el esis plu mizerikordioz ed anke plu prudenta.
Kande olda Schmidja jacis sur la morto-lito, la personi qui flegis el enterdicis :
Quon dicos la kompatinda anmi, kande lia amikino esos mortinta? Lore li audis klamar avan la fenestri, en la nokto kolda :
Kolda esas –Olda Schmidja vivas ankore. L ‘agonianto signifis ke el joyas audar ta vocon ed el expiris.
Saminstante, la garderi vidis avan la fenestri forta lumo : to esis granda procesiono di ceri acendita. Ol movis su de la domo di Schmidja til la glacerio Aletsch.
Arivinta ibe la lumi extingesis unope.
- To es la mortinti, dicis la garderi, qui akompanas sua amiko.