Serbšćina

nadpis	Serbšćina
awtor	Jan Ćěsla
lěto
žórło	http://texty.citanka.cz/
licenca	public domain
nota	stary prawopis

Je serbska rěč kaž lyry slěbrozwuki,
kiž hiba porsćik zefyra;
kaž truny, kotrež přez hajnišća, łuki
najmilše zynki zaklinča,
zo kwětka tež směwa
so wjesele, spěwa
a klinči haj a dom.

Njej' serbšćina kaž wětry šepotace
a w hał'zach mócne šumjenje?
Njej' w studničcy to žórło pluskotace
we sćinje ćiche zynčenje? Ha], khwalimy miłu tu mócnu a žiwu sej serbsku swoju rěč!
A praj, hač nješuči kaž žołmy wodow,
kiž wichor wala wějacy?
Kaž hrimot, mróčelow to połny škodow,
hdyž njemdri z błyskom zatrašny?
Haj, hrožace słowa
ze žołmjacoh' doła
to potom zynki su.

Sy słyšał hdy ty lubozniše spěwy,
hač sołobika, škowrončka?
Sy posł'chał, na jězoru kołp´ hdyž běły
swój spěw we smjerći zanoša?
Tak klinči kaž žana
tež rěč naša rjana;
duž najlubša nam budź!