Serbow bitwy pod Lubinom

nadpis	Serbow bitwy pod Lubinom
awtor	Mikławš Cyž
lěto
žórło	http://texty.citanka.cz/
licenca	public domain
nota	stary prawopis, Hórnikowa Čitanka

            Do bitwy

    Rapak znoša wot wječora
    Na hona so łužiske,
    Njestraši joh' lěsna hora
    Ani doły hłuboke.
    Wothłós zrudnoh' rapanja
    Po Serbach so rozlěha.

    Za rapakom strašnje ćehnje
    Cuzych wójsko přemócne
    Cěmna mróčel powoblehnje
    Mjezy zemje serbskeje;
    Hrozy z krutym njezbožom
    Našim wótcam z wotročstwom.

    Na wšě strony pósli njesu
    Zrudnu powěsć po kraju,
    W polu horka, delka w lěsu
    Do bitwy wšo wołaju:
    "Bratřa, hona wótcowske
    Z wótrym mječom škitajće!"

    Stóž krew´ serbsku w žiłach čuje,
    Swětłu bróń sej wopasa,
    Ryzy konja posedłuje,
    Z lubymi so rozdźěla,
    Młodźenc, wótc, starc šedźiwy
    Do bitwy je hotowy.

    Hdźež tam wokoł lubinskeje
    Hory sokoł zlětuje,
    We slěbornych žołmach Sprewje
    Jasne křidja wobhladuje:
    Tam so Serbja skhadźuja,
    Khorhowje jich zmahuja.

    Hněw wšěm ducha pozběhuje,
    Z wočow khrobłosć płomjeni,
    Sylna ruka zapřimuje
    Mječ, kiž w nóžnach zašćerči.
    Twoji Serbja, Łužica!
    Strach a bojosć njeznaja.

    Na njebju so słónco khowa
    W mróčelach krew´ čerwjenych,
    Mnohich do ćěmneho rowa
    Wita w pruhach błyšćatych.
    Tola Serb so wjeseli
    Smjerće za kraj wótčinski.

            Po bitwje

    Zas so słónčko za horami
    Lěsojtymi dokhowa,
    Mróčele pak z njewjedrami
    Jasnosć jeho přikryja.
    Ćěmnosć nócna po zemi
    Čorne křidła rozšěri.

    Njemdry wichor wuje w holach,
    Drěje lisćo ze štomow,
    Po krwawnych je nosy polach -
    Mortwym Serbam zrudny row!
    Sama Sprewja slěborna
    Žarowajo pluskota.

    Ćežki hrimot k rowu zwoni,
    Jasny błyskot přewodźa;
    Ćmowe njebjo sylzy roni,
    Krwawne rany wopłoka,
    Kotrež smjerć su přinjesli
    Serbam za kraj wótčinski.

    Posyte je ze ćěłami
    Njezbožowne bitwišćo.
    Bóh tón njebě ze Serbami;
    Padnychu jich kralojo!
    Z nimi bě, so nadźěja
    Z kóždej' duše zhubiła.

    Khroble Serbja wojowachu
    za sławu a swobodu,
    Wótre mječe zejhrawachu
    Njepřećelam k njezbožu!
    Dońž njej' přemóc njesměrna
    Wutrobitosć přemohła.

    Pod horu tam rowy ryja,
    Ze želniwym zdych'wanjom.
    Mortwych bratrow z pjeršću kryja.
    Błyskot jasny z hrimotom
    Krwawne polo wobswěći,
    Zahrjebanych počesći.

    Kralow mortwych donjesechu
    Wysoko pak na horu.
    Z kamjenjemi pokładźechu
    Rowy, ludej k znamjenju:
    Kak su dali wótcowje
    Za Serbowstwo žiwjenje!

    K ranju won so zyboleše
    Hwězda jasna na njebju,
    Z nadźěju zas posylnješe
    Serbow zrudnu wutrobu:
    Přichodnosć zo přinjese
    Rjeńše časy zbožowne.