Soederberg Jesus Barabbas Capitulo 7

Capitulo 7

Nos pote omitter le emotion de mi parentes e fratres e le mie proprie al revider nos. Ma oh, como mi car parve matre habeva devenite parve! Anque mi patre me semblava rememorar desde mi infantia como un homine plus grande e plus imponente, e mesmo le templo de Jerusalem in argento, que remaneva in mi memoria como un enorme pecia de splendor, me pareva haber se contrahite.

Totevia, le sanitate de mi patre habeva meliorate considerabilemente, e ille poteva ancora gerer su grande labor como antea -- le direction del synagoga, le inseniamento e le sartoria. In iste ultime io etiam adjutava, como faceva un par de mi fratres, ma io non habeva aptitude pro le carriera erudite.

Naturalmente, nos etiam parlava de Jesus, e io inter alteres demandava a mi patre si Jesus vermente se appellava Filio de Deo.

-- Io non ha audite nihil directemente super isto, respondeva mi patre. Ma que ille es considerate como le Messia per su adherentes, isto es assatis certe, e pro le populo hic in Galilea, e in Samaria equalmente, »Filio de Deo» e »Messia» es le mesme cosa. Il pare que ille se appella »le filio del homine», per lo qual tu pote comprender que le povre homine, como tanto alteres, ha devenite confuse in su testa per le »Revelation de Daniel». Io nunquam ha comprendite, e nemo altere ha comprendite, proque le propheta scribeva justo iste parte de su libro in aramaic, que quicunque pote comprender, durante que le initio e le fin del libro es in hebreo. Ma un infortuna il era! Le »Revelation de Daniel» vermente non es un lectura pro quicunque.

De resto, io non crede, continuava mi patre, que le propheta Daniel con »le filio del homine» ha pensate al Messia. Plus tosto io crede que ille ha intendite un allegoria o personification del populo sancte de Israel. Ma inter le gente non educate il es ora le credentia general que su prophetia se refere al Messia, e assi naturalmente Jesus etiam lo ha comprendite.

Mi patre era, como le phariseos in general, assatis indifferente al independentia national perdite de Israel e oppositor a tote le movimentos messianic, que secundo lo que le experientia habeva monstrate solmente conduceva a effusion de sanguine e infortunas. Como judeos pie e orthodoxe, certemente anque le phariseos expectava le Messia, ma pro assi dicer plus theoreticamente e in un futuro indeterminate, e cata vice que appareva un Messia qui colligeva adherentes e causava inquietude, illes lo incontrava con diffidentia. Le populo ignorante e facilemente guidate era plus ardente in le fide e acclamava ora un, ora un altere como Messia.

Le galileos se considerava naturalmente como judeos tan bon como totes le alteres, ma in realitate illes a pena era judeos plus que de nomine. Illes habeva essite convertite al judaismo per fortia al tempore del Maccabeos, e como on pote expectar in tal casos, il non era multo de lor orthodoxia judaic. Pro nos, ver judeos, il era un idea completemente blaspheme que Deo poterea haber sposas o amantes e haber infantes con illas; ma pro le populo in Galilea tal cosas era le cosa le plus natural del mundo. Io me rememora de mi infantia un sclavo liberate nominate Simon, un ex-lacai al corte de Herodes le Grande; ille pertineva al sclavos que le defuncte rege habeva liberate in su testamento. Ille era un homine perfectemente belle e in addition extraordinarimente grande e forte, e in plus toto excepte stupide. Non plus se necessitava pro que multe gente simple crederea que ille era le Filio de Deo, e isto le conduceva al infortuna; ille faceva un rebellion e perdeva su testa.

Nos judeos nos imaginava le Messia como un humano, nascite in le maniera usual, ma appellate e seligite per Deo e dotate de poteres supernatural, assi que ille poteva facer qualcunque sortilegios, e super toto ille deberea liberar le populo de Israel e conducer lo al victoria super totes le alteres. Isto naturalmente etiam le galileos sperava, qui in iste respecto era tan bon judeos como nos; illes era mesmo le plus ardente patriotas judee, e lor region era un focar constante de inquietudes messianic. Ma pro illes il era un cosa evidente que le Messia deberea esser le Filio de Deo. Minus non poterea sufficer.

Jesus rar- e reluctantemente visitava Tiberias, partialmente proque il era troppo riscose pro ille restar in le citate residential de Antipas, e partialmente proque ille non habeva multe adherentes ibi. Ille habeva, como io crede haber ja mentionate, habite su casa paternal in un parve village vicin al citate, e ibi ancora viveva su matre, le vidua Maria, e alcunes de su fratres e sorores. Illes non credeva in ille, e pro isto ille prefereva evitar monstrar se in su loco natal.

Io deberea forsan etiam mentionar que io nunquam in ille tempore audiva parlar de alicun citate o mesmo village nominate Nazareth. Con Nazareth o Genezaret (illo era duo formas del mesme nomine) on intendeva partialmente le laco, que era approximativemente tan grande como le medietate del Vättern, partialmente le region circum illo, specialmente le ripa sud-occidental, ubi Tiberias era situate.

Al tempore quando io retornava ab Alexandria, Jesus habeva prendite quartiero de hiberno in Capernaum, al altere latere del laco, ubi ille habitava con un piscator nominate Simon. Iste Simon, qui hodie es appellate Sancte Petro, soleva un par de vices per septimana remar a Tiberias pro vender pisces, e de tempore in tempore poteva occurrer que Jesus le accompaniava. Ma ille nunquam appareva publicamente in Tiberias e non faceva »actos de poter» ibi. -- Simon era un homine qui poteva parlar ben pro su merces. Tales pisces como ille capturava non habeva equal mesmo al tabula del imperator! »Vide solmente como illo vive!» E alora ille dava al pisce un parve piccatura assi que illo se debatteva terribilemente. Ille haberea essite capace de resuscitar su pisces ab le mortos. Pro Jesus ille habeva devenite un specie de impresario, e Deo sape si ille non le considerava etiam como un grande e rar pisce que ille habeva capturate!

Io cognosceva Simon desde mi infantia, como ille habeva vendite pisces innumerabile vices a mi matre, e a vices occurreva que io absentava me del officina de sartoria e le accompaniava a Capernaum pro poter vider e audir Jesus. Durante le cammino ille me relatava le cosas le plus extraordinari super Jesus. Ma io cognosceva Simon!

Jesus habeva cambiate multo desde que io le habeva vidite le ultime vice, ma alora ille era ancora un juvene e io un parve puero. Ille habeva crescite un barba de propheta multo longe, que flueva longe sur su pectore, e su capillos habeva devenite rar super su fronte ben que ille non poteva haber plus que trenta annos. Simon me presentava a ille, ma quando ille audiva que io era le filio del rabbi Jona in Tiberias, ille se obscurava e se claudeva in se mesme, e nulle conversation se initiava. Que io poteva salutar le de parte de su fratre le plus juvene, que io habeva incontrate recentemente in Caesarea, non faceva impression sur ille.

Plure vices io le audiva predicar, un vice in le synagoga -- isto era durante un sabbato -- e un par de vices a reuniones al aere libere. E io debeva dar ration a su fratre Simon que ille era un predicator extraordinarimente captivante. Non que le contento de su predicas era tanto remarcabile. Illo tractava de esser gentil e honeste e juste, amar su inimicos e facer a alteres lo que on volerea que illes facerea a uno mesme -- in breve le mesme cosa que mi patre e multe altere rabbis predicava. Nonobstante io debeva admitter que ben que mi patre era un homine erudite e un modello de patre de familia, ille como predicator non poteva esser comparate con Jesus. Lo que exactemente faceva le differentia non es facile a dicer, ma ille parlava con un conviction ardente e un emphase immense, de maniera que lo que ille diceva sonava como nove.

Ille anque prefereva parlar in parabolas, como on sape del evangelios. Io habeva audite le majoritate de illos antea, ben que in un forma levemente differente. E a vices il poteva mesmo occurrer que ille habeva mal interpretate un parabola e la narrava completemente al inverso, de maniera que le senso moral deveniva un poco estranie. Ma tal parve infortunas pote facilemente occurrer a un predicator popular, e il es rar que alcuno lo remarca.

Ma super toto, su predica tractava del facto que isto era le ultime tempore del mundo, que le judicio final esseva imminente e que le regno del celo esseva proxime. Certemente, non era facile comprender si ille intendeva que le mundo realmente tosto cessarea de exister o si ille imaginava un sorta de revolution mundial colossal, que esserea realisate con le adjuta del armeas celeste e in le qual tote le impios perirea e descenderea al inferno, ma le sanctos e justos inter le judeos sub le direction del »filio del homine» initiarea un nove era. Ma qualcunque esseva su intention, un cosa esseva clar in omne caso: que isto occurrerea tosto:

-- In veritate, in veritate, ille diceva, multos de illos qui sta hic non gustara le morte ante que ille die arriva!

(Approximatemente le mesme cosa habeva anque predicate le baptista, diceva mi patre.)

Finalmente, mi patre anque voleva audir Jesus. Nos era un parve gruppo, includente un par de rabbis plus juvene, qui locava un navigator e navigava a Capernaum. Isto era certemente durante un sabbato, e le distantia era considerabilemente plus longe que un viage de sabbato, ma mi patre non era un pedante, e sovente io le audiva citar le parolas del rabbi Jochanan: »Il es melio facer de tu sabbato un die de septimana que devenir un carga pro alteres.» E nostre viage era in omne caso motivate per un interesse religiose.

Io monstrava a nostre parve gruppo le via al loco al bordo del mar, un poco foras del parve urbe, ubi io sapeva que Jesus prefereva tener su reuniones al aere libere. Nos le trovava circumdate per un gruppo de fideles, principalmente piscatores e altere gente humile, ma inter illes era anque le inspector del doana local, un certe Levi. (Ille laborava pro le compania de publicanos qui locava le doanas in Galilea, e habeva administrate su function con tal zelo que ille habeva devenite un homine assatis ric.) Un grande numero de feminas anque se habeva associate a Jesus, inter illes alcunes de reputation assatis dubitose, ma anque un par de feminas de melior condition. Io mesmo recognosceva un cognoscita de mi matre, un seniora Johanna, maritate con un del administratores del proprietates del prince. Illa habeva essite malade durante multe annos e se habeva adressate in van a tote sortas de medicos, ma Jesus la habeva curate, e illa le recompensava con un devotion sin limites e un grande generositate.

Quando nos arrivava, Jesus justo pareva haber curate un par de malades o possedites, qui era geniculate ante ille e le laudava como »Filio de Deo», un titulo que Jesus tamen les prohibiva usar. (Isto anque exigeva le plus simple prudentia.)

Mi patre salutava Jesus amicalmente con un gesto del mano, e Jesus respondeva a su salute con un certe frigiditate.

Tu vide, rabbi Jona, diceva Jesus, que io me permitte curar malades durante le sabbato.

-- Tu face absolutemente ben in isto, Jesus, respondeva mi patre. Io facerea le mesme si io habeva recipite iste dono. Il es ver lo que un de nostre maestros ha dicite: »Le sabbato es date a vos; vos non es date al sabbato.»

Un debile murmure de approbation incontrava le parolas de mi patre. Le scribas era tenite in alte estima, ben que lor influentia super le credentia popular non era tanto grande.

-- Ma non lassa nos disturbar te, Jesus, diceva mi patre. Predica como tu es accostumate! Nos volerea multo audir te.

Jesus comenciava a predicar, ma ille non semblava esser multo ben disposite ille die. Forsan era le presentia de mi patre e le altere rabbis que faceva que ille non poteva pensar a altere cosa que le phariseos e le scribas, e consequentemente ille parlava solmente de illes. Ille les accusava de portar longe vestes, lo que illes incontestabilemente faceva; de voler esser honorate inter le homines e de occupar le sedes plus honorific al festinos. Ille laudava assatis gentilmente lor predicas (cosa natural, proque era de illes que ille prendeva le major parte del sues!), ma ille affirmava que illes non viveva como illes predicava. Ah si, pro Deo, il es possibile que in iste caso il habeva un pauco de isto e de illo con un o altere predicator in ille tempore! Ille les appellava hypocritas e sepulcros calcinate. Io pensava que isto era un poco dur. On non es un hypocrita solmente proque on predica lo que es juste, ben que on non sempre es capace de facer lo ipse! Io vermente habeva grande desiro de dicer le: nos totes es peccatores ante nostre Senior, Jesus, e tu anque!

Finalmente, le predicator passava a pur personalitates e se adressava directemente a mi patre:

-- Tu non crede que io pote leger tu pensatas secrete? diceva ille. Que pensava tu in tu corde quando tu veniva hic e me videva facer iste grande actos de poter con malades e posseditos? Vole tu que io te lo dice? Tu diceva a te mesme: »ille pote facer iste grande actos solmente con le adjuta del demone Beel-zebul!» Ma in veritate, in veritate io te dice: tote le peccatos que tu ha committite in tu vita pote esser pardonate a te, excepte solmente isto! Jammais iste peccato pote esser pardonate a te, ni in iste era ni in celle que veni! Proque iste peccato non es un peccato contra le Filio del Homine ma un peccato contra le Spirito Sancte que habita in ille!

-- No, Jesus, respondeva mi patre con seriositate e dignitate, tu non ha legite mi pensatas del toto. Io ha peccate multo, ma le peccato de que tu parla io es absolutemente incapace de committer. Le demone que tu mentionava e con cuje nomine io non vole polluer mi bucca non es mentionate in nostre Sancte Scripturas. Consequentemente, io non crede que ille existe, e le pensata nunquam me ha occurrite que ni tu ni alcun altere poterea curar malades con su adjuta. Plus tosto io crede que ille, como le Baal Zebub que es mentionate in nostre scriptos historic como le deo urban del philisteos in Ekron e que tu forsan confunde con ille, es un del vetere idolos phenicie al que vos galileos ancora adhere in vostre incantamentos e formulas magic, ben que vos les ha degradate a demones.

Iste parolas moderate de mi patre poneva Jesus in un furor complete, assi que ille comenciava inundar patre con le plus grossier impolitessas e le appellava filio de un cana, progenitura de viperas e 777 vices porco.

Quando io audiva mi honorabile e respectabile patre esser adressate in iste maniera, io naturalmente deveniva furiose e voleva attaccar Jesus, ma mi patre, qui fortunatemente era plus sage que io, me reteneva. Le multitude comenciava murmurar e grunnir assatis menaciosemente. E de plus, Jesus ipse era un homine forte, qui non evitava un lucta.

Fortunatemente, al mesme momento, le servitrice del inspector del doana arrivava currente con le message que le repasto era servite. Levi, le inspector del doana, debeva justo haber un grande banchetto pro Jesus. On pote supponer que nulle phariseo o scriba recipeva le placia de honor a iste banchetto, ma que Jesus lo recipeva ipse e que ille haberea devenite assatis irritate si alcun altere lo habeva recipite.