Stauria de tiamp vetrun

Sfàuria che jàit tocuót intél tiànp vetrùn a jóin siàrt trok Frane Lusàina de Vicla, e che ju jài sentàit de la su prentuót. Jóina cai jéra jóin trok, e cost trok jàit zàit a fure a Valdemàur; e, venàndo vàja de la sóa canpàgna , jàit vedóit jóina tróka vestiàt de blank col copio viàrd in tiasta, c he la durmàja saupra jòina macera al semi. Cost trok, vedàndo che la dicrinaja, jàl taljila de le sìàp e glie le metàj'a atuàni che el sàul nu la brusàja. Dapu che el venaja vaja, el vedàja che ghe vis da dri jóin pélo cuón blank e còsta tróka lo clamila per naum: — « Frane, Frane, spiata jóin momiant, che ju blaj favlur cim te. Jàl el se femiua tot spasimuót de la tàima, e ghe dumandùa càusa che la bule. Jala ghe decàja se el jéra jàl col che jàit co-puót le siap. Jàl ghe respóndro de saì, che jal le a vàja muas atuàrn le siap, che el sàul nu la brusassa. Alàura jàla ghe décro: — « Cun che el buie 'capar per cost che el le jàit fuót còsta fadàiga ? » — Jàl ghe respóndro che el nu buie nólia, per cost affuór che lu jàit fuót. — « Co fero còsta càusa?» — E cóisa Jàla jàit torn uàt in dri andéa che la jéra praima intél buàsc; el trok jàit tornuót a cuósa e el jait muart anca de la taima.