Suratsız

Suratsız

Temiz Vani elli altı yaşında bir sakınar adamdı.Yaşardı o şamatasız zararsız.Temizin büük varlıı yoktu, koşaacadı onun sade bir alçak, sura beygircik. Harman vakıdıydı. Temiz bütün gün haydadı taşlar düveni biçintilär üstündä.

Gün yakmasından hem tozdan onun suratınnan ensesi oldular bir benizdä onun boz gölmäännän... İşi bıraktılar çak karannık olurkana da. İlk sefer bütün gündä oturdular ekmek imää. Elleri düülärdilär iştän. Gecenin çeketmesinnän soluk doldu.

İncä çekirgä sesinnän. Çayır tarafından başladı gelmää nem serinnik karışık laylakuçka kokusunnan. Temiz doyunduynan kalktı, gitti harmana. Samannnıın yanında dinnenärdilär:

Harman taşı, sıyırgı yabalar. Temiz çevirdi düvenin altını yukarı, döktü ona bir çölmek su ki pişsin aaç da silkinmesinnär ona kakılı çakmakları.Bundan sora o girdi çalmar altına döktü beygirin önünä yarım kazan arpa, gitti.İçeri da yattı döşeli erdä.