Tèra de Bèrghem
Tèra piö bèla
Tèra de Bèrghem, co la tò sità,
töta cüpole, tór e campanìi,
che l’è comè ‘n d’ü sògn che l’par de edìi
quando s’vé per la strada de lontà;
col Sère e ‘l Brèmb, ch’i te traèrsa ‘l pià,
in mès al vérd di cap comè du fìi,
e strade de per töt, ére e fenìi,
e cése e paisòcc de sà e de là;
Tèra de Bèrgem, con chi tò valade,
do s’parla amò a la ègia per capìs,
e, véste, no i è piö dösmentegàde;
co la tò Presolana e ‘l Corno Stèla
che l’par ch’i pórte ‘l cör in Paradìs,
do él mai che s’pöl troà tèra piö bèla?
Tèra piö granda
Tèra de Bèrghem, che te pö vantàss
de ì dacc col sangh anche l’ispirassiù
al Tirabósch, al Mai, al Mascherù,
a Bernardo e piö amò a Torquato Tass;
che ‘n mès ai to fiöi t’è vést a nass
Palme, Cariani, Previtai, Morù,
e pò, per nominà domà i campiù,
i famosi pitùr de Careàss;
Tèra de zét che sà mèt sö la pèl,
dal Coleoni, generàl perfèt,
al Nüllo, ai quàter Calvi, al Locadèl;
che te sé ‘n del pensér d’ògne persuna
per vì ‘nsegnàt i nòte al Donizèt;
do él mai che s’pöl troà tèra piö buna?
Tèra piö cara
Tèra de Bèrghem, tèra di mé vècc,
pàder, màder e ‘ndré fina ai besàoi,
töcc quancc, del prim a l’öltem, bu diàoi,
col sò onùr per bandéra e col sò tècc;
Tèra de la me s-cèta e di sò s-cècc
che darèss di massér e di ficiàoi,
per vèdei córes dré ‘ntùren ai tàoi,
bèi, bianch e róss e svèlcc comè folècc;
Tèra de amìs, ch’i è ‘ndacc a l’óter mónd,
ma che s’i ciame col parlà del cör,
me par amò de sènt ch’i me respónd;
e ‘ndo che, a bé conòssela, s’impara
che gh’è di fedeltà che mai no i mör,
do él mai che s’pöl troà tèra piö cara?