Tanti ann dentr'int al dsert, lontan da chì
Accademia
Tanti ann dentr'int al dsert, lontan da chì
Tanti ann dentr'int al dsert, lontan da chì,
a fà ouna vitta bona e fior d'virtù,
mangiand di sorb, ramponz e grattacù,
pregand par lù, par tutt e 'd nott e 'd dì,
l'è stat Sant Antoni scos, né mai par lì
l'è andat a spassass via o a zarcà su;
strazà cmè oun ladar, sbris e fors ad pù,
mort ad la fam e 'd fræd l'è restà lì.
L'anma int on bott l'è andata dritt in pé
a teuss oun post al zel, ch'l'ha guadagnà;
a nun n'è rastà j'oss e 'l sò porzé.
O vu, ch'i nostr besogn avdì da là,
argordev ad tutt quæi ch'i lassa indré;
preghè 'l Signor incheu pr'i nostr pecà;
dal feugh guardè i noss cà,
da tutt i prigol i fieu, marì, mojé
car Sant Antoni fem toccà 'l porzé.