W zymicy
Hwězda zběha so a hwězda pada,
W khójnach ćmowych wjelk na sornu łaka,
W korjeniskach syčeć słyšu hada,
Čorny rapak wokoł domu kraka.
Sprawni ach kak jara su mi rědcy!
Wulkim małym z dwojej měru měrja;
Swědka trjebaju 'šće mali swědcy,
Wulkim łžě najwjetše radźi wěrja.
Kaž so hołbje wjerća we wětřiku
Wušerjene z domjaceho hnězda,
Tak mi wjerća w kóždym wokomiku
Mysle so we stysku dźiwjoh' zjězda.
Lohke wětřiki su bjeze ćěrje,
Wuhnaty sym ja bjez zaradźenja -
Wočakuju, je-li wěrić wěrje,
Domojwrót wot wočow zandźelenja.
Tomu dobre dawać dyrbju słowa,
Kotryž mje a mjeno moje kowa
do putow, kiž smjertny jěd bjez winy
Z wjeću rozpyrjeny na mnje liny?
Nihdy! Twjerdy Serb nop nosy z česću;
- Ani sudnik z mocu, ani z lesću
Pop jón njerozmjehči - runu šiju
Nosy, njech ju majkaja, njech biju.
Z njezhibjenym khribjetom so khwali
Serb, njech zbože kće, njech běda pali.
Twjerdy nop a khribjet, kruta šija
Móc kaž z kuzłom do naroda,wija.
Prawo chce, kiž dołho był bjez prawa;
Ze sprawnosće mužej rosće sława,
Bohu koleno a khribjet kłoni
Serb, česć z kěrlušemi jemu zwoni.
Tola ruku toho pos nož khudy
Liza, kiž na khribjet měri krudy.
Zacpiwam a hidźu slěpca, rapsa,
Hdyž je z njemužnosću přišoł na psa.
Dźiwaš so, zo hižo běla włosy
Mi so, młody hdyž sym hišće tola!
Kaž mróz do łopjenow blědosć nosy,
Tak mje z čłowčim mrózom włosy bola.
Chceš mi čeŕwjeń nadychać do lica?
Škoda prócy! Młódnosć licow hasła
Je mi. Młódnosći je zbože pica,
Mi pak bólne borto běda nasła.
Daj sej być a njehładkuj mi čoło!
Myto něhdy nam'kam w fałdow slědźe.
Mje je z nožom přez wutrobu kłoło -
Boju so, hdyž mysl mi tak zjědźe:
"Hdyž je rozłamane moje zbože,
Njech tež zymnje zlemja moje ćěło;
Tola rjemjenjow by z mojej kože
Ke khostanju narězać so měło!"
- Author: Jakub Bart-Ćišinski (public domain)
- Source: http://luzice.euweb.cz/index_soubory/serbskacitanka.html
- Note: Stary prawopis