Zaomensproak over 't Broabands opreur
| Zaomensproak over 't Broabands opreur, tussen Baerent, Greet en Harrem. | |
|---|---|
| Author: | Een Drenther |
| Dialect: | Drents |
| Text type: | Gedicht |
| Comment: |
De eerste hielemaol Drèentstalige tekst Schriever: 'Een Drenther' (pseudoniem, waore name onbekend) from: Drenthsche Volksalmanak. Ok in: Rouke Broersma (red.) (2003). Scheupers van de taol: Bloemlezing van de Drèentse Schrieverij 1837-2003. Zuudwolde: Het Drentse Boek. P. 18-19.
|
| : | |
Zaomensproak over 't Broabands opreur, tussen Baerent, Greet en Harrem
Baerent.
Doar kump geleuf mi Harrem an,
(Zegt Baerent tegen Greet,)
Den weet er wissewal wat van,
Ho 't nou in Broaband geet.
Greet.
Zoo, Harrem-oom, sin ij doar ook?
Ho geet jou volk en ou?
Kom heer en zet dij in den hook,
En zeg, ho geet 't er tou?
Harrem.
Ho! 'k bin Goddank nog vris en zond
En ook mien volk in 't hoes
Moar ij, ho vroag ij zo in 't rond,
En greent zo onbesoes?
Baerent.
Mien wief, dat za'k jou zeggen, Harm,
is mangs bedreuft te pas;
Zij dut nou niks as onwies karm.
Ik wol dat 't anders was.
Gertjan, dat onze zeune is,
De hef zik vaste speuelt,
En is noa alle denkenis
In Broabant doar zoo heuelt.
Hij lig nog met sien garnizoon,
Zoo schriffe ons, in ons land,
En hueft nog anders niks te doon,
Als dreijen mit de hand.
Greet.
Hij schrif nog meer, joa van dat land,
Het eten isser goet;
Moar mangs dan sleit hem de sgarjant,
En vluckt en schelt hem oet.
Harrem.
Ho, Greet, wat proaten is dat noo,
Dat ij noe doarvan doot,
Hij is nog neet noar Broabant too,
En hef nog lang geen noot.
Noar 'k leuf, ze blieft ampart neet lang,
In dat ramoerlik land,
Want wel is veur 't verroad neet bang,
Of veur de moord en brand?
Ik heb wal oet de krante heurt,
Geen olt wief blif bij 't weel
De wieven scheeten, 't is gebeurt,
Oet vensterglas en deel.
O joa ('t is schrikklik, noaberman)
Ze smiet met kokend nat,
En steene oet het roam, en dan
De onze kurt en plat.
En jonges van zuk slag als den,
De wal kunt zeen of 't roakt,
Loopt ook al mangs met 't roer der hen,
En scheet dat 't soest en kroekt.
Baerent.
Ho! dan geet t'r al wat onwies langs
Als wieven ook me doon,
En dan de drieters ook al mangs,
Ze kriegen nog heur loon.
Joa, 't was ook beter dat zuk slag,
Hen gonk en heuden 't vee,
Wel heeld 't doar dan nog oet een dag,
Woar wieven vegten mee!
Greet.
De oorlog is tog schrikklik; moar
Woarom geen vreê eroakt
Of hadden 't leever met mekoar,
Met foesel offe moakt.
Ho dat s' ik nou zoo sloat en sniet
En all's kapot ramiert.
Baerent.
Joa, krek as in de prinsleutiet,
Doe hebben ze ook zo tiert.
Doe kregen ze de poaterjot,
Zoo hellig op heur hoet,
Joa sleugen mangs sik half kapot,
Met kroesen d'harbarg oet.
Harrem.
Dat heste regt en 'k leuf ook wal
Als d'onze oet Broabant tient,
Dan scheid z'ampart neet heel en dal:
Zoo ist neet oetgemient.
De keunink van ons is lang goot;
Moar, as ze hem heftig roakt,
Dan isse ook koppig tot sien doot
Eer dat hij 't weer of moakt.
Baerent.
Joa Greet, al wat 's tou nog zoo malt,
De spreuk dé 'k zeg is woar,
Dat doar de meeste spoanen valt,
Het meest wordt houen doar.
Zoo zal 't wal goan met broabants vee:
Bij heur is 't kwoad gefokt,
En 'k leuf, Jan Harrem-oom, dat zé
Zik krabt, doar 't heur neet jokt.
Harrem.
Dat heste regt; maar 'k leuf ook vrij
Ze kriegt er nog wat an,
't Is vrog of loate, v'ral as wij
Met heur goan an de gang.
En as de potetoaten nog
De nontervensie rekt,
Dan meug z'ous zoo lang targen tog,
Tot wij der weer in trekt.
Dog 't goa ho 't goa, binn wij moar trou
An keunink en an 't lant,
Al schelt men doar ook nog zoo grou,
Wij hollen zuver kant.
En eeder dé het spul bezeet,
En van ons 't siene zegt,
Dé zullen zeggen, ho et geet:
In Hollant geet et regt.
Karm doarum nigte neet zo arg,
Jou zeune dut sien pligt,
En schoon de muter ons ook targ,
Dou hest wat goots verrigt.
En als jou zeune goot en lief
Hef woagt, en 't is weer doan,
Vertelt hij jou tot tiedverdrief
Van siene heldendoan.