БАЪДАЗ [баъд + ф. jl — «дан» қўшимча-сига тенг сўз; олд кўмакчи] кт. Кейин, сўнг, сўнгра; «аввал»нинг акси. Аввал таом, баъдаз калом. Мақол. ■■ Баъдаз унинг устида-ги шубҳам бир оз зойил бўлиб, кўнгил кўтар-дим. А. Қодирий, Меҳробдан чаён. Биздан баъдаз салом, дил меҳри билан, Юртдошлик қувончин зўр фахри билан. Ғ. Ғулом.