Аҡмулланың һүҙе шул, ҡылһаң нәзар*,
Тереләй үлгәнгә иҫәп беҙ бер мәзар.
Йыйылып, дуҫтар мәжлес хушлағандай,
Алдыбыҙ әле булһа ҡыҙма баҙар.
Бер лайыҡ урынға тура килмәй,
Ҡаҙаҡта тәнтерәп йөрөй аҙар-маҙар.
Һәр нәмәгә моң булып ғүмерем үтте,
Бынан былай тәҡдирҙә ҡалай язар.
Ҡараһаң, Аҡмулланың диуаны был,
Эсендә - һыуһағанға шәрбәтле һыу.
Битенең бере көләр, бере һүгәр,
Тура һүҙе - берәүгә им, берәүгә ыу.
Иҫтәлек булмаҫмы тип яҙған булдыҡ,
Хата булһа, ярлыҡарһыҙ, я аллаһу.
Күңел дәрте ҡуҙғалып, тышҡа сыҡты,
Тулған һуң сыҙатманы эстә ябыу.
