Бәхетемдең ҡыҫыр емештәре –
Күҙ йәштәрем тама сикәмдән,
Бер йәшнәрмен әле, тигән инем,
Йәшлек үтеп киткән икән дә.
Янып-шашып бер һөйөрмөн, тигән
Өмөттәрем инде тарала,
Күңелемдә сараһыҙлыҡ булып,
Һағыш тулы бер моң ярала.
Яҙмағандыр бәхет күреү миңә,
Яҙмағандыр өҙөлөп һөйөлөү,
Сисә алмай үтте ғүмеркәйем
Сырмап ҡуйған яҙмыш төйөнөн.
Тик күҙҙәрем генә кемде эҙләй,
Йөрәк кенәм ниңә ярһыулы?
Ҡанаттары һынған бер аҡҡоштоң
Тәүбәләргә мәллә ҡайтыуы?
Тәүбәләрҙән ғүмер кире аҡмаҫ,
Яҙғандарым шулдыр, моғайын,
Тик һин генә төшмә минең хәлгә,
Мин түҙермен әле ҡалай ҙа.
Тик һин генә һис үкенә күрмә,
Бәхетемдең ҡыҫыр емешен
Бер кемгә лә бирмәм бүлешергә
Хоҙай биргән һағыш-өлөшөм.
