دیوانی حەریق/تاک

تاڵ و شیرین پێکەوە نەمدیوە چا بێ، چا نەبێ هەرکەسێکی هەمنشینی چا نەبێ، پێت چا نەبێ
کوتم بۆسەم دەوێ ڕووی خۆم بە ئاوی ڕووت گوڵاو، ناکەم کوتی بۆسەت دەوێ شێتە منیش ڕووی خۆم گڵاو، ناکەم
لە عووزرا بوو مەلا بۆیە جوابیدا کوتی نادەم وڵاغ دەس ناکەوێ عەیبی نییە چش گەر منیش پیادەم
سواری مەرکەبی فکرم لە دەوری موڵکی مەحاڵ سواری تەوسەنی هیممەت نەما قحط الرجال
هەر بە دەستووری مەلای لاسوور، وەها کەوتۆتە سووڕ وەی دەزانی لێی دەخەم گەر بچمە سەر مزگەوتی سوور
ئیحتیاجیم کەوتە «سۆما» چوومە وێ حەتتا ئەوێش ڕێی نەدام و جێی نەکردم ئەی خودا أین المفر؟
موجازی کرد، مەجازی کرد، جەبەی کرد و جبەی لێ کرد قەباڵەی ئەسڵ و فەرعی خوێند قەباییل تا بڵێن جسنە
سێ کەس بەتەڵەب بوون، لە تەڵەب چوونەوە جارێ ڕابوردوە تەڵەب بێنەوە تا فەسڵی بەهارێ