ဘဒ္ဒိယဘိက္ခုဝတ္ထု
၃။ ဘဒ္ဒိယရဟန်းတို့ဝတ္ထု
ယံ ဟိ ကိစ္စံအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဘဒ္ဒိယမြို့ကို အမှီပြု၍ မြတ်လေးတော၌ နေတော်မူစဉ် ဘဒ္ဒိယမြို့သား ဖြစ်ကုန်သော ရဟန်းတို့ကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။
ရဟန်းများ ခြေနင်းအမျိုးမျိုး စီးခြင်းကို ကဲ့ရဲ့တော်မူခြင်း
ထိုဘဒ္ဒိယမြို့၌ နေကြကုန်သော ရဟန်းတို့သည် ခြေနင်းကို တန်ဆာဆင်ခြင်းဖြင့် အားထုတ်ကြကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့ ဖြစ်ကြကုန်သတတ်၊ ပါဠိတော်၌ အဘယ်သို့ ဟောတော်မူသနည်းဟူမူကား- ထိုအခါ ဘဒ္ဒိယမြို့၌နေကြကုန်သော ရဟန်းတို့သည် များစွာသော အစီအရင်ရှိသော ခြေနင်းကို တန်ဆာဆင်ခြင်းနှင့် ယှဉ်သည်ကို အားထုတ်လျက် နေကြကုန်၏၊ မြက်ဖြင့်ပြီးသော ခြေနင်းကို မိမိလည်း ပြုကြကုန်၏၊ သူတစ်ပါးကိုလည်း ပြုစေကြကုန်၏။ ဖြူဆံမြက်ဖြင့်ပြီးသော ခြေနင်းကို မိမိလည်း ပြုကြကုန်၏၊ သူတစ်ပါးကိုလည်း ပြုစေကြကုန်၏၊ ပြိတ်မြက်ဖြင့်ပြီးသော ခြေနှင်းကို၊ ဓနုန်းဖြင့်၊ ဝါ- မင်းဘောဖြင့်ပြီးသော ခြေနင်းကို၊ ကမ္ဗလာဖြင့်ပြီးသော ခြေနင်းကို မိမိလည်း ပြုကြကုန်၏၊ သူတစ်ပါးကိုလည်း ပြုစေကြကုန်၏၊ ပါဠိသင်ခြင်းသည်လည်းကောင်း၊ အဋ္ဌကထာ မေးမြန်းခြင်းသည်လည်းကောင်း၊ အဓိသီလသိက္ခာသည်လည်းကောင်း၊ အဓိစိတ္တသိက္ခာသည်လည်းကောင်း၊ အဓိပညာသိက္ခာသည်လည်းကောင်း ဆိတ်ကုန်,ကင်းကုန်၏။ ဤသို့ ပါဠိတော်၌ ဟောတော်မူ၏၊ တစ်ပါးသော ရဟန်းတို့သည် ထိုဘဒ္ဒိယမြို့၌နေကြကုန်သော ရဟန်းတို့၏ ထိုသို့ ပြုလုပ်သည့်အဖြစ်ကို ကဲ့ရဲ့ပြီးလျှင် မြတ်စွာဘုရားအား လျှောက်ကြားကြလေ၏၊ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုဘဒ္ဒိယမြို့၌နေကြကုန်သော ရဟန်းတို့ကို ကဲ့ရဲ့တော်မူပြီးလျှင် “ချစ်သားရဟန်းတို့- သင်တို့သည် တစ်ပါးသော အရဟတ္တဖိုလ်ကိစ္စဖြင့် ရောက်လာကြကုန်လျက် တစ်ပါးသော ခြေနင်းကိစ္စ၌သာလျှင် အားထုတ်ကြကုန်ဘိ၏”ဟု မိန့်တော်မူ၍ တရားဟောကြားတော်မူလိုရကား ဤဂါထာတို့ကို မိန့်တော်မူလေ၏။
ဒေသနာတော်
ဥန္နဠာနံ ပမတ္တာနံ၊ တေသံ ဝဍ္ဎန္တိ အာသဝါ။
[၂၉၃] ယေသဉ္စ သုသမာရဒ္ဓါ၊ နိစ္စံ ကာယဂတာသတိ။
အကိစ္စံ တေ န သေဝန္တိ၊ ကိစ္စေ သာတစ္စကာရိနော။
သတာနံ သမ္ပဇာနာနံ၊ အတ္ထံ ဂစ္ဆန္တိ အာသဝါ။
ယံ ကိစ္စံ၊ အကြင်ရဟန်း၏ ကိစ္စသည်။ အတ္ထိ၊ ရှိ၏။ တံ ကိစ္စံ၊ ထိုရဟန်း၏ကိစ္စကို။ အပဝိဒ္ဓံ၊ စွန့်ပစ်အပ်၏။
အကိစ္စံ ပန၊ ရဟန်းကိစ္စ မဟုတ်သည်ကိုကား။ ကရီယတိ၊ ပြုလုပ်ဘိ၏။
ဥန္နဠာနံ၊ ထောင်လွှားသော မာန်မာန ရှိကြကုန်သော။ ပမတ္တာနံ၊ သတိလွတ်ကင်းသဖြင့် မေ့လျော့ခြင်းရှိကုန်သော။ တေသံ၊ ထိုရဟန်းတို့အား။ အာသဝါ၊ အာသဝေါတရားလေးပါးတို့သည်။ ဝဍ္ဎန္တိ၊ တိုးပွားကုန်၏။
ယေသဉ္စ၊ အကြင်ရဟန်းတို့သည်ကား။ နိစ္စံ၊ အခါခပ်သိမ်း။ ကာယဂတာသတိ၊ ဒွတ္တိံသာကာရ၌ အဖန်ဖန် ရှုသည့်အစွမ်းဖြင့်ဖြစ်သော ဘာဝနာသတိကို။ သုသမာရဒ္ဓါ၊ ကောင်းစွာ အားထုတ်အပ်၏။ တေ၊ ထိုရဟန်းတို့သည်။ အကိစ္စံ၊ ရဟန်းကိစ္စမဟုတ်သော တန်ဆာဆင်ခြင်းစသော ကိစ္စကို။ န သေဝန္တိ-နကရောန္တိ၊ မပြုကြကုန်။ ကိစ္စေ၊ ရဟန်းတို့ပြုအပ်သော သီလက္ခန် အစရှိသောကိစ္စ၌။ သာတစ္စကာရိနော၊ မပြတ် အရိုအသေ ပြုလေ့ရှိကြကုန်၏။ သတာနံ၊ သတိရှိကြကုန်သော။ သမ္ပဇာနာနံ၊ လေးပါးသော သမ္မဇဉ် ရှိကြကုန်သော။ တေသံ၊ ထိုရဟန်းတို့အား။ အာသဝါ၊ အာသဝေါတရား လေးပါးတို့သည်။ အတ္ထံ၊ ချုပ်ခြင်း,ကုန်ခြင်းသို့။ ဂစ္ဆန္တိ၊ ရောက်ကြကုန်၏။
ဒေသနာတော်၏အကျိုး
ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ ထိုဘဒ္ဒိယမြို့၌ နေကြကုန်သော ရဟန်းတို့သည် အရဟတ္တဖိုလ်၌ တည်ကြလေကုန်၏၊ ရောက်လာသောသူတို့အားလည်း အကျိုးရှိသော ဒေသနာ ဖြစ်တော်မူလေ၏။