သာရိပုတ္တတ္ထေရဿ မာတုလဗြာဟ္မဏဝတ္ထု
၅ ။ အရှင်သာရိပုတြာ၏ ဦးရီးပုဏ္ဏားကြီးဝတ္ထု
မာသေ မာသေအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဝေဠုဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် အရှင်သာရိပုတြာမထေရ်၏ ဦးရီးဖြစ်သော ပုဏ္ဏားကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။
ဗြဟ္မာပြည်တောင့်တ၍ တက္ကတွန်းအားလှူခြင်း
အရှင်သာရိပုတြာမထေရ်သည် ထိုဦးရီးဖြစ်သော ပုဏ္ဏား၏အထံသို့သွား၍ “ပုဏ္ဏားကြီး- အသို့နည်း၊ တစ်စုံတစ်ခုသာလျှင်ဖြစ်သော ကုသိုလ်ကောင်းမှု ပြုဘိ၏လော”ဟု မေးသတတ်။ “အရှင်ဘုရား- ပြုပါ၏ဘုရား”ဟု လျှောက်ဆိုလျှင် “အဘယ်ကောင်းမှု ပြုသနည်း”ဟု မေးတော်မူ၏။ လတိုင်းလတိုင်း တစ်ထောင်သောဥစ္စာကို စွန့်ကြဲသဖြင့် အလှူကို ပေးလှူပါသည်ဘုရား”ဟု လျှောက်ကြားလတ်သော် “အဘယ်သူအား ပေးသနည်း”ဟု မေးပြန်လေ၏။ “အရှင်ဘုရား- တက္ကတွန်းတို့အား ပေးပါသည်ဘုရား”ဟု လျှောက်ကြာလတ်သော် “အဘယ်အကျိုးကိုတောင့်တ၍ ပေးလှူပါသနည်း”ဟု မေးပြန်လေ၏။ “အရှင်ဘုရား- ဗြဟ္မာပြည်ကိုတောင့်တ၍ ပေးပါသည်ဘုရား”ဟု လျှောက်ကြာလတ်သော် “ပုဏ္ဏားကြီး- အသို့နည်း၊ ဤသို့ ပေးလှူခြင်းသည် ဗြဟ္မာပြည်သို့ ရောက်ခြင်း၏အကြောင်းလော”ဟု မေးပြန်လေ၏။ “အရှင်ဘုရား- ဗြဟ္မာပြည်သို့ ရောက်ကြောင်း မှန်ပါသည်ဘုရား”ဟု လျှောက်ကြာလတ်သော် “အဘယ်သူသည် ဤသို့ ဟောပြောသနည်း”ဟု မေးတော်မူပြန်၏။
“အရှင်ဘုရား- တပည့်တော်၏ ဆရာတို့သည် ဟောပြောအပ်ပါသည်ဘုရား”ဟု လျှောက်ကြားပြန်သော် “သင်သည်လည်း ဗြဟ္မာပြည်သို့ ရောက်ကြောင်းကို မသိ၊ သင့်ဆရာတို့သည်လည်း မသိကြကုန်၊ တစ်ဦးတည်းသော မြတ်စွာဘုရားသည်သာလျှင် သိ၏၊ ပုဏ္ဏားကြီး- လာလော့၊ သင့်အား ဗြဟ္မာပြည်သို့ရောက်ကြောင်းကို ဟောကြားစေအံ့”ဟု မိန့်ဆိုတော်မူပြီးလျှင် ထိုပုဏ္ဏားကိုခေါ်ကာ မြတ်စွာဘုရား၏ အထံတော်သို့ ဆောင်ယူသွား၍ “ဘုန်းတော်ကြီးတော်မူသော မြတ်စွာဘုရား- ဤပုဏ္ဏားကြီးသည် ဤသို့ဆိုပါသည်ဘုရား”ဟု ထိုအကြောင်းကို လျှောက်ကြား၍ “တောင်းပန်ပါ၏ မြတ်စွာဘုရား၊ ထိုပုဏ္ဏားကြီးအား ဗြဟ္မာပြည်သို့ရောက်ကြောင်းကို ဟောကြားတော်မူပါဘုရား”ဟု လျှောက်ကြားလေ၏။ ဘုရားရှင်သည် “ပုဏ္ဏားကြီး- ဤသို့ သာရိပုတြာမထေရ် လျှောက်ကြားသောအတိုင်း ဟုတ်မှန်သလော”ဟု မေးတော်မူခြင်းကြောင့် “အိုရှင်ကြီးဂေါတမ- ဟုတ်မှန်ပါသည်ဘုရား”ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် “ပုဏ္ဏားကြီး- သင်သည် ဤသို့ပေးလှူသဖြင့် အနှစ်တစ်ရာပတ်လုံး ပေးလှူအပ်သော အလှူထက်လည်း တစ်ခဏမျှ ကြည်ညိုသောစိတ်ဖြင့် ငါ၏တပည့် ရဟန်းသံဃာအား ဖူးမြင်ရခြင်းသည်လည်းကောင်း၊ တစ်ယောက်မမျှသောဆွမ်းကို လှူဒါန်းရခြင်းသည်လည်းကောင်း လွန်စွာ အကျိုးကြီးမြတ်လှ၏”ဟု မိန့်တော်မူ၍ အနုသန္ဓေစပ်လျက် တရားဟောကြားတော်မူလိုရကား ဤဂါထာကို မိန့်တော်မူလေ၏။
ဒေသနာတော်
ဧကဉ္စ ဘာဝိတတ္တာနံ၊ မုဟုတ္တမပိ ပူဇယေ။
သာယေဝ ပူဇနာ သေယျော၊ ယဉ္စေ ဝဿသတံ ဟုတံ။
ယော၊ အကြင်သူသည်။ သတံ၊ တစ်ရာသော။ သမံ၊ နှစ်ပတ်လုံး။ ဝါ- သတံသမံ၊ အနှစ်တစ်ရာ ကာလပတ်လုံး။ မာသေ မာသေ၊ လတိုင်း,လတိုင်း။ သဟဿေန၊ တစ်ထောင်သော ဥစ္စာကိုစွန့်သဖြင့်။ ယဇေထ၊ ပုဂ္ဂိုလ်သာမန်အား လှူဒါန်းပူဇော်ရာ၏။ ယော စ၊ အကြင်သူသည်လည်း။ ဘာဝိတတ္တာနံ၊ ဝိပဿနာဂုဏ် လွှမ်းထုံပွားစီး စိတ်သဘောကြီးသော။ ဧကဉ္စ၊ တစ်ယောက်တည်းသော အရိယာပုဂ္ဂိုလ်ကိုလည်း။ မုဟုတ္တမပိ၊ တစ်ခဏမျှလည်း။ ပူဇယေ၊ လှူဒါန်းပူဇော်ရာ၏။ တေသံ၊ ထိုနှစ်ယောက်သော သူတို့၏။ ပူဇနာသု၊ ပူဇော်ခြင်းတို့တွင်။ သာယေဝ ပူဇနာ၊ ထိုအရိယာပုဂ္ဂိုလ်အား တစ်ခဏမျှ လှူဒါန်းပူဇော်ခြင်းသည်သာလျှင်။ သေယျော၊ မြတ်၏။ ဝဿသတံ၊ အနှစ်တစ်ရာပတ်လုံး။ ဟုတံ၊ ပုဂ္ဂိုလ်သာမန်အား လှူဒါန်းပူဇော်ခြင်းသည်။ ယဉ္စေ သေယျာ၊ မမြတ်။
ဒေသနာတော်၏အကျိုး
ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ ပုဏ္ဏားကြီးသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်သို့ ရောက်လေ၏။ ပုဏ္ဏားကြီးမှတစ်ပါး များစွာသော သူတို့သည်လည်း သောတာပတ္တိဖိုလ် စသည်တို့သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏။