រឿងសត្វចចក និងទុង
មានសត្វចចក ១ ទៅសុំទុងជាមិត្រ ទុងនោះសោតមានក៏មានចិត្តស្រឡាញ់ចចកជាមិត្រមេត្រី ប៉ុន្តែសត្វទាំងពីរនោះ ជាសត្វស្រឡាញ់គ្នាតែកិរិយាខាងក្រៅ ឯក្នុងចិត្តនោះ គិតតែកោងគ្នាដោយក្ដីមច្ឆរិយៈកំណាញ់របស់រៀងខ្លួន។ ថ្ងៃមួយចចកនិយាយបបួលទុងថា "មិត្រអើយ ! ថ្ងៃនេះខ្ញុំសូមអញ្ជើញមិត្រឯងទៅស៊ីលៀងនៅផ្ទះខ្ញុំតាមកាល" ទុងក៏ព្រមទៅ ។ មុននឹងរៀបភោជនាហារលៀងនោះ ចចកគិតថា "អញនឹងមិនឲ្យអាទុងវាចឹកស៊ីរបស់អញបាន" – គិតហើយចចករៀបបាយចំណីដាក់ក្នុងភាជនៈ មានផ្ទៃរាបប្រៀបដូចជាថាសរាប ហើយប្រាប់ទុងថា "អញ្ជើញមិត្រពីសាឲ្យសប្បាយ" ឯទុងជាសត្វចំពុះវែង ចឹកចំណីអាស្រ័យពុំបានដោយទើសនឹងថាសរាបរឹង ម្ល៉ោះហើយក៏ឈប់ឈរ នៅស្ងៀមទៅ ឯចចកមាត់វាទាលវាស៊ីបាន ស៊ីបណ្ដើរនិយាយបណ្ដើរថា "ម្ដេចសំឡាញ់មិនពិសាទៅ" - ទុងស៊ីពុំបាន, ឯចចកក៏ចេះតែស៊ីទាល់តែឆ្អែតហោង។
ឯទុងនោះ កាលរួចការស៊ីលៀងហើយ ក៏ហើរមកកាន់លំនៅនៃអាត្មា កើតក្ដៅចិត្តនឹងចចករៀបអាហារដាក់មិនឲ្យខ្លួនស៊ីបាន ទើបគិតថា "ចាំអញទៅបបួលអាភឿនកោងមកស៊ីលៀងនៅផ្ទះអញវិញ អញនឹងរៀបអាហារចំណីដាក់ កុំឲ្យអាចចកនោះវាស៊ីបាន" – គិតហើយទៅបបួលចចកមកស៊ីលៀងនៅផ្ទះអាត្មា ចចកក៏មក។ ទុងក៏រៀបអាហារចំណីនោះ ដាក់ក្នុងដបមានមាត់តូច ដែលខ្លួនអាចបញ្ចូលចំពុះទៅក្នុងដបចឹកយកចំណីបាន ហើយហៅទៅចចកថា "អញ្ជើញមិត្រចូលពីសាជាមួយគ្នាទៅ" - ឯចចកនោះមាត់ធំលូកមិនចុះទៅក្នុងដបនោះឡើយ រកឱកាសនឹងស៊ីពុំបាន ក៏អង្គុយស្ងៀមនៅ គិតឃើញថាទុងកែខ្លួនគេហើយ ព្រោះពីថ្ងៃមុន ឯងក្លែងដាក់អាហារនឹងថាសរាប មិនឲ្យវាស៊ីបាន ឥឡូវវាក្លែងដាក់អាហារក្នុងដបមាត់តូច មិនឲ្យអញស៊ីរបស់វាបានវិញ។ ចចកគិតដូច្នោះហើយ ដល់រួចការលៀង ក៏លាទុងវិលទៅកាន់លំនៅនៃខ្លួនវិញហោង។
រឿងនិទាននេះ មានគតិប្រៀបដូចម្ដេច ចូរឯងប្រៀបប្រាយទៅមើល ។
កូនសិស្សតបថា រឿងនេះបានគតិខាងមិត្តតែមាត់ ចិត្តមិនបានជាមិត្តឡើយ ឯកិរិយាក្លែងពុំចង់ឲ្យភឿន ឬភ្ញៀវអាស្រ័យនោះ ដូចអ្នកខ្លះរៀបបាយ ឲ្យភ្ញៀវបរិភោគ ដាក់ស្វាយទុំទាំងមូល តែកាំបិតពុំបានដាក់ឲ្យចិតឡើយ ឬមួយដាក់ហឹបស្លាឲ្យស៊ី ដាក់ស្លាស្លឹងទាំងមូល តែប្រណាកពុំដាក់ យ៉ាងនេះនេះឲ្យចូលចិត្តថា ដូចតម្រាទុងនឹងចចកនេះឯង។
ចប់តម្រាគតិមិត្រកោងមិត្រទី ៨ ។
ចប់តម្រាគតិមិត្រកោងមិត្រទី ៨ ។