II.
CAṪAL MAC ṀUIREAḊAIĠ cecinit:
[do Ḋoṁnall mac Eóin Ṁúideórdaiġ Ṁic Ḋoṁnaill.]
Cóir fáilte re fear do sgéil,
A ḟir [le’] dtángas ón tráiġ:
Sgéala liom ós íosal[1] uaiḃ,
Dá dtíosaḋ m’uaill ós cionn ċáiġ.
Binne ná ceol crot do sgéal,
A ġiolla gan lot gan leon:
Ataoi mar orgán ós ḟíon,
Má’s coṁráḋ fíor do ḃaoi[2] id ḃeol.
Rom-ḟeirrde a n-éisteaċt rem ḃeo
An sgéal-sin le a dtáinig tú:
Do ṁéaduiġ ceart leam gaċ la,
Teann ó tá mo neart a-nú.
Mo-ġéanar do rioċt im rioċt
D’éisteaċt réd ḃriaṫraiḃ go beaċt:
Ód sgéal síḋ ní ṫagraim ṫort —
Tríḃ anoċt cadlaim go ceart.
Fríṫ leat do nuaiḋiḋeaċt naoi,
A ḃuaċaill is gasda gné:
Séala ler ceanglaḋ mo ċlí,
Sgéala ón tí ler meaḋraḋ mé.
Doṁnall mac Eoin cúl na gclaḋ
Rún do sgeoil, a ġasda ġlan:
Teaċt tar ċuan iomlán don ḟior
Cion dá iomráḋ is dual daṁ.
A ṫeaċt slán go hearnaiḋ óg
Fáṫ sin dom ṁeanmain ar méad:
Slat i gcaoiṁ-lios crann naċ lúb,
Ag súd m’aoiḃnios ann gom’ éag.
Dá ḟéaċain tiaġaim ar tús
Do riaġail má ġéaḃaim gnás:
Mé im léim go’ ċaidreaṁ gan ċruas
’S céim suas re m’aigneaḋ ag ás.
Do-ċím é ’gá ḟosglaḋ súl,
An té ler bronnaḋ mo ḃríoġ:
Do-ním tar muir d’aiṫne uaim
A ġruaiḋ ġaisṫe d’ḟuil mar ḟíon.
Créad naċ n-aiṫninn a ċúl cas
Do ḋúl re’ ṁaicne do ṁeas?
Gráḋ troim-inġean ríoġna ó Ros,
Bos ṁíonla ḋoinn-ingneaḋ ndeas.
Aiṫneoċad féin briaṫra a ḃeoil,
’S an déad mar néiṁinn ar néiṁ
Naċ noċta go duilḃir ḋúin,
’S an tsúil ṡuilḃir ṡolta ṡéiṁ.
Aiṫniġim feaḋ n-urċair uaim
An malaiḋ gceirt gcumṫa gcaoil:
Giolla saor ré a ndeacair dréim,
’S an taoḃ réiḋ mar eatail aoil.
Do aiṫneoċainn céim a ċos
Go haṫlaṁ ag léim na lios:
Do ḃréag croiḋe na mbuaḋ mbras
Glas mo ṫoile uam gan ḟios.
Ua Doṁnaill mo ṁeisneaċ ṁór,
Mo ṡeise coṁlainn rém ċúl:
Mo ṡéad é dá ngaḃam gráḋ,
Mo ré lán is m’aḃall úr.
Mo ḃile buaḋa fa ṁeas;
Mo ċriḋe-se an cuanna cas:
Mac flaṫa ar nár foilġeaḋ fios,
Mo ċrios caṫa an boinn-ġeal bras.
Ar n-uisge tobair naċ tráiġ,
Ar n-urra cogaiḋ do ċlóḋ:
Fáṫ ar mire [’s] ar muirn ṡaor,
Ar gcuirm ḋaor ’gá hiḃe a hór.
Mo ċloideaṁ, mo ċaoil-ṡleaġ ċorr,
Mo ṫoġa Ġaoiḋeal is Ġall:
Atá ag taisgiḋ a run riom,
’S mo ṁionn súl re’ ḟaicsin ann.
Sinn riaṁ re dúṫċas ag dréim,
Do-niam as do ḋúṫraċt dóiġ:
Mo neart ní ċeilim ód-ċím —
Tríḃ do-ġeiḃim ceart is cóir.
Cóir fáilte re fear do sgéil.