Biblia/Nove Testamento/Marco/Marco 3

Marco

3

Jesus sana de Sabbato

¹Jesus entrava itero in le synagoga e remarcava que ibi il habeva un homine con un mano paralysate. ²Il esseva un Sabbato e le inimicos de Jesus le observava pro vider si ille haberea hardite resanar celle homine justo tunc. In tal caso, illes haberea potite accusar Jesus de infringer le sacralitate del Sabbato. ³Jesus diceva al homine qui habeva un mano paralysate: “Veni e sta hic in le medio de omnes”. ⁴Inde Jesus, adressante se a su criticos, les diceva: “Esque le lege permitte facer bon obras o mal obras de Sabbato? Es illo un die pro salvar vitas o pro destruer los?”. Illes, tamen, taceva. ⁵Alora Jesus, reguardante con indignation le homines qui le circumfereva e contristate propter le cecitate de lor cordes, diceva al homine invalide: “Extende tu mano”. Assi ille extendeva su mano e illo esseva restituite. ⁶Tosto le phariseos exiva e se congregava con le herodianos pro discuter quomodo occider Jesus.

Turbas seque Jesus

⁷Inde, Jesus con su discipulos recedeva usque al mar, e multe turba le sequeva ab Galilea. ⁸E ab Jerusalem, Idumea, trans le fluvio Jordan, e circa Tyro e Sidon, un grande multitude de personas, audiente quo ille habeva facite, veniva ad ille. ⁹Propter le turba, ille diceva a su discipulos de preparar pro ille un barchetta ut non esser pressate. ¹⁰Quia ille habeva resanate multes, tanto que tote illes qui esseva affligite per maladias varie accurreva ad ille pro tanger le. ¹¹E quandocunque illes qui esseva possedite per spiritos immunde le videva, illes se prosterneva ante Jesus e critava: “Tu es le Filio de Deo!”. ¹²Ille, tamen, les reprochava severmente de non revelar qui ille esseva.

Jesus selige le dece-duo apostolos

¹³Postea Jesus ascendeva sur un monte e vocava ad se qui ille voleva, e illes veniva ad ille. ¹⁴Deinde, inter illes, ille appunctava dece-duo homines e les appellava su apostolos. Illes le haberea accompaniate e mandate a predicar. ¹⁵Ille les dava le autoritate de ejectar demonios. ¹⁶Istes-ci es le dece-duo que ille seligeva: Simon (que ille supernominava Petro), ¹⁷Jacobo e Johannes (le filios de Zebedeo, ma Jesus les supernominava “Filios del Tonitro”), ¹⁸Andreas, Philippo, Bartholomeo, Mattheo, Thomas, Jacobo (filio de Alpheo), Thaddeo, Simon (le zelota), ¹⁹Judas Iscariot (qui plus tarde le haberea traite).

Le peccato imperdonabile

²⁰Ora Jesus entrava in un casa e un turba incipeva congregar se itero tanto que ille e su discipulos non poteva mesmo trovar tempore pro mangiar. ²¹Quando su familia audiva re lo que occurreva, illes essayava caper le, quia illes diceva: “Ille deveniva folle!”. ²²Le expertos del Lege qui habeva descendite de Jerusalem diceva: “Ille es possedite per Belzebul”, e “Ille ejecta demonios per le poter del prince del demonios!”. ²³Assi, Jesus les convocava e diceva per le medio de un illustration^[1]: “Quomodo pote Satan ejectar Satan? ²⁴Si un regno es dividite in se ipse, illo non pote subsister. ²⁵Si un familia^[2] es fracturate per disputas interne, illo non pote durar. 3²⁶E si le regno de Satan insurge contra se ipse, illo non pote subsister: su fin ha venite. ²⁷Nemo pote entrar in le domo de un homine forte e predar su benes nisi antea ille liga celle homine. Deinde solmente on potera depredar su domo. ²⁸In veritate io dice vos: qualcunque peccato o blasphemias pote esser pardonate. ²⁹Qui, tamen, committe un blasphemia contra le Spirito Sancte, nunquam essera pardonate: isto es un peccato con consequentias eterne^[3]”. ³⁰Jesus les diceva isto proque illes assereva que ille esseva possedite per un spirito malefic.

Le ver familia de Jesus

³¹Deinde le matre de Jesus e su fratres veniva. Stante foras del domo, illes le mandava advocar. ³²Un turba sedeva circa ille, e illes le diceva: “Ecce, tu matre e tu fratres es foras e te quere”. ³³Jesus replicava: “Qui es mi matre e mi fratres?”. ³⁴E reguardante a illes qui sedeva circa ille in un circulo, ille diceva: “Ecce mi matre e mi fratres! ³⁵Quia quicunque face le voluntate de Deo es mi fratre, mi soror e mi matre!”.

Notas

1. O “parabola”.
2. Litt. “domo”.
3. O “ma es culpabile de un peccato eterne”.