Biblia/Nove Testamento/Thessalonicenses/1Thessalonicenses 2

Prime epistola al Thessalonicenses

Capitulo 2

Le ministerio de Paulo in Thessalonica

¹Vos ipse sape, fratres e sorores, que nostre venita inter vos non esseva in van. ²ma, ben que antea nos habeva suffrite e esseva maltractate in Philippi, como vos sape, nos habeva le corage in nostre Deo de declarar a vos le evangelio de Deo nonobstante multe oppositiones. ³Pois que le exhortation que nos face non procede de impostura, ni de motivos impur, ni de fraude, ⁴ma justo como nos esseva approbate per Deo, le qual ha nos estimate digne de confider a nos le evangelio, assi nos lo declara, non pro gratificar homines, ma Deo, le qual examina nostre cordes. ⁵De facto, nos nunquam usava un parlar adulatori, como vos ben sape, ni nos esseva inspirate per cupiditate - Deo es nostre teste - ⁶ni nos persequeva gloria human^[1] ni ab vos, ni ab alteres, ⁷ben que nos haberea potite facer valer nostre autoritate de apostolos de Christo; al contrario, nos deveniva como parve infantes inter vos. Como un nutrice qui cura teneremente su filios, ⁸con grande affecto pro vos, nos esseva felice de condivider con vos non solmente le evangelio de Deo, ma nostre vitas ipse, proque vos deveniva car a nos. ⁹Pois que vos rememora, fratres e sorores, nostre fatiga e pena. Per laborar nocte e jorno pro non devenir un fardello pro alicun de vos, nos predicava a vos le evangelio de Deo. ¹⁰Vos es testes, e Deo lo es alsi, de qual maniera sancte, juste e irreprehensibile nostre conducta esseva inter vos qui crede.

¹¹Como vos sape, nos tractava cata uno de vos como un patre tracta su proprie filios, ¹²in exhortar e incoragiar e insister que vos vive in maniera digne de Deo, le qual voca vos a su regno e a su gloria. ¹³Assi, anque nos constantemente regratia Deo quia, quando vos recipeva le Parola de Deo que vos audiva ab nos, vos lo acceptava non como parola human^[2] ma como illo es vermente, illo es, como parola de Deo, le qual opera efficacemente in vos qui crede. ¹⁴Pois que vos deveniva imitatores, fratres e sorores, del ecclesias de Deo in Christo Jesus que es in Judea, proque vos alsi suffreva per vostre compatriotas le mesme cosas que ille ecclesias suffreva per le judeos, ¹⁵le quales occideva sia le Senior Jesus Christo, sia le prophetas, e expelleva nos alsi. Illes displace a Deo e se oppone a omnes, ¹⁶pois que illes prohibi nos de parlar al Gentiles ut illes sia salvate alsi. Assi illes constantemente reimple al bordo lor mensura de peccatos, ma le ira veniva super illes completemente^[3].

Absentia fortiate de Thessalonica

¹⁷Quando, tamen, nos esseva separate de vos, fratres e sorores, durante un breve tempore (in presentia, non in affecto^[4]), nos deveniva semper plus ardorose in nostre desiro de vider vos personalmente^[5]. ¹⁸Pois que nos voleva venir a vos (io, Paulo, de facto, essayava facer lo plure vices), ma Satana lo ha impedite. ¹⁹Qual es, pois, nostre sperantia, nostre gaudio o le corona de nostre gloria del qual vantar nos coram nostre Senior Jesus quando ille venira? Esque illo non es forsan vos? ²⁰Pois que vos es nostre gloria e nostre gaudio.

Notas

1. O “non cercava le gloria del homines”.
2. O “parola de homines”.
3. O “al fin le plenitude del ira cade super illes”.
4. O “de persona, ma non de corde”.
5. O “nos cercava ardentemente vider vostre facie”.