Biblia/Vetule Testamento/Exodo/Exodo 16

Exodo

16

Manna e qualias del celo

¹Durante lor marcha ab Elim, le integre communitate de Israel perveniva al deserto de Sin, que es inter Elim e Sinai, in le dece-quinte die del secunde mense de post lor exodo ab le terra de Egypto. ²Alsi ibi, le integre communitate del Israelitas murmurava contra Moses e Aaron in le deserto. ³Le Israelitas les diceva: “Si solmente le mano del Senior habeva nos facite morir in le terra de Egypto! Ibi nos sedeva circa marmitas plen de carne e nos mangiava tote le pan que nos voleva. Nunc, tamen, vos portava nos a in iste deserto pro morir de fame!”.

⁴Alora le Senior diceva a Moses: “Pro vos io va facer pluviar pan del celo. Cata die le populo potera sortir e colliger le pan que illes necessita pro le die. In isto io va poner les a proba pro vider si illes seque o no mi instructiones^[1]. ⁵In le sexte die illes colligera pan, e quando illes lo preparara, il habera de illo duo vice de plus del normal.

⁶Moses and Aaron diceva a tote le populo de Israel: “Ante que le vespere venira vos comprendera que il esseva le Senior qui faceva vos sortir del terra de Egypto, ⁷e mane vos videra le gloria del Senior, quia ille audiva vostre murmurationes contra le Senior. E nos, quid es nos que vos murmurava contra nos?”. ⁸E Moses addeva: “Vos comprendera isto quando le Senior pro satiar vos dara vos carne a mangiar in le vespere e pan in le matino, quia le Senior audiva vostre murmurationes contra ille. E nos, quid es nos? Vostre murmurationes non es contra nos, ma contra le Senior”. ⁹Deinde Moses diceva a Aaron: “Dice al integre communitate del Israelitas: Accede coram le Senior, quia ille audiva vostre murmuration”. ¹⁰Durante que Aaron parlava al integre communitate del Israelitas e illes spectava le deserto, ibi le gloria del Senior appareva in le nebula.

¹¹Alora le Senior diceva a Moses: ¹²“Io audiva le murmurationes del Israelitas. Ora dice les: ‘In le vespere vos habera carne a mangiar e in le matino vos essera satiate de pan. Alora vos comprendera que io, le Senior, es vostre Deo”.

¹³Quando se faceva vespere, un grande volo de qualias veniva e descendeva sur le campamento. Le matino sequente, le area circa le campamento esseva baniate de rore. ¹⁴Quando ille rore evaporava, un substantia floccose simile al pruina coperiva le superficie del deserto. ¹⁵Quando le Israelitas lo videva, illes diceva le unes al alteres: “Manhu?” (que significa: “Que es isto?”. Illes ignorava lo que illo esseva. Assi Moses les diceva: “Isto es le pan que le Senior da vos a mangiar. ¹⁶Isto es lo que le Senior ha commandate a iste reguardo: ‘Cata persona debe colliger de illo lo que le suffice a mangiar, un omer^[2] pro cata persona qui habita in vostre tenta’”.

¹⁷Ita faceva le populo de Israel. Alcunes colligeva multo de illo, alcunes solmente un poco. ¹⁸Quando, tamen, illes lo pesava^[3], cata uno de illes habeva bastante a mangiar. A illes qui habeva colligite multo de illo non remaneva alco de plus, e illes qui habeva colligite solmente un poco de illo habeva alsi bastante. Cata un familia habeva de illo justo lo que illes necessitava.

¹⁹Moses les habeva dicite: “Nemo debe servar alco de isto usque al matino”. ²⁰Alcunes, tamen, non habeva obedite^[4] a Moses, ma habeva servate alco de illo usque mane, e lo habeva trovate plen de vermes e mesmo putente. Moses esseva multo irate contra illes.

²¹Assi illes lo colligeva cata mane quanto illo sufficeva pro mangiar, e quando le sol se calefaceva illo se liquefaceva. ²²In le sexte die, illes colligeva de illo un duple portion, illo es duo omer pro persona, e le prepositos del communitate veniva pro informar Moses de isto. ²³Ille les diceva: “Isto es lo que le Senior commandava: ‘Deman es le die in le qual omne labor debe cessar, un sancte Sabbato pro le Senior. Quecunque vos vole cocer, coce lo hodie; quecunque vos vole bullir, face lo bullir hodie; le restos que remane, serva lo pro vos ipse usque mane’”. ²⁴Illes faceva ita, como Moses habeva commandate, e illo non puteva e nulle vermes esseva trovate in illo. ²⁵Moses diceva: “Mangia lo hodie, quia le Sabbato es pro le Senior. Vos non trovara iste alimento hodie in le agros. ²⁶Vos lo colligera per sex dies, ma le septime die es le Sabbato del Senior. Vos non trovara ulle alimento sur le terreno in ille die”.

²⁷In le septime die, alcunes del populo sortiva ut colliger lo, ma non lo trovava. ²⁸Assi le Senior diceva a Moses: “Usque quando vos refusa obedir a mi commandamentos e a mi lege? ²⁹Vos debe comprender que le Sabbato es un dono que le Senior face vos. Illo es le ration quia in le sexte die ille da vos un provision de alimentos pro duo dies. In le die de Sabbato cata un de vos debe remaner in su proprie placia. Non sorti a colliger alimentos in le septime die”. ³⁰Assi le populo non colligeva alimentos in le septime die.

³¹Le Israelitas appellava iste alimento manna^[5]. Illo esseva simile al semines de coriandro e esseva blanc; su gusto esseva simile al melle. ³²nde Moses diceva: “Isto es lo que le Senior ha commandate: ‘Imple de illo un omer, e custodia lo pro le generationes futur, ut illes pote vider le pan que io provideva vos in le deserto, quando io liberava vos del Egypto”. ³³Moses diceva a Aaron: “Prende un vaso e mitte in illo un omer de manna. Deinde pone lo coram le Senior a preservar lo pro tote le generationes futur”. ³⁴Aaron faceva justo como le Senior habeva commandate a Moses e lo poneva in le arca del testimonio pro servar lo. ³⁵Assi le populo de Israel mangiava manna per quaranta annos, donec illes perveniva a in un terra habitabile; illes mangiava iste alimento usque illes arrivava al confinios del terra de Canaan. ³⁶(Un omer esseva un decimo de un epha).

Notas

1. O “leges”.
2. On non sape exactemente quanto illo es, forsan duo litros.
3. O “mensurava”.
4. O “non le audiva”.
5. In hebraico מָן (man).