Biblia/Vetule Testamento/Jeremia/Jeremia 17

Jeremia

17

¹Le peccato de Juda es gravate con un stilo de ferro super lor cordes dur como le petra. Ibi illo es inscribite con un puncta de diamante super le cornos de lor altares. ²Lor filios semper pensa a lor altares e a lor palos sacrate dedicate al dea Asherah, erigite juxta arbores verde super alte colles, ³super le montes e in le campos. Assi io facera devenir tu ricchessas e tote tu tresores como objectos de piliage. Illo essera le precio a pagar pro le peccatos que tu committeva per tote tu pais. ⁴Le preciose hereditate que io te dava essera relinquite. Io te facera servir tu inimicos in un terra del qual tu non mesmo cognosce su existentia, quia tu faceva arder mi ira como un foco que nunquam essera extinguite.

Le sapientia del Senior

⁵Le Senior dice: “Sia maledicte le homines qui confide in homines, qui se remitte solmente al ressources del fortias human^[1] e cuje cordes recedeva ab Deo. ⁶Illes essera como un arbustos in le deserto. Illes non gustara bon cosas mesmo quando illos adveni. Il essera como si illes habitava in le siccitate del deserto, in un terra salate e inhabitabile. ⁷Benedicte, tamen, es le homines qui confide in le Senior, qui lor fiducia es in le Senior. ⁸Illes essera como arbores transplantate sur le ripas de un riviera, cuje radices se propaga verso le aqua. Illes non debera timer quando veni le calor. Lor folios essera sempre virde. Illes non essera sollicite durante tempores de siccitate e non cessara de producer fructos.

⁹Le corde human es le plus fraudulente cosa que existe e del toto insanabile. Qui comprende quanto maligne illo es? ¹⁰Io, tamen, le Senior, perscruta omne corde e vide su motivationes secrete^[2]. Io da a cata un le retribution que le es debite juxta le fructo de su actiones.

¹¹Como un perdice que cova ovos que illa non deponeva, assi es illes qui obtene lor ricchessas per injuste medios. In le medio de su vita illo va perder su ricchessas; finalmente ille devenira insipiente, vetule e paupere.

Le fiducia de Jeremia in le Senior

¹²Inde io diceva: “Oh Senior, desde le principio tu sede super tu excelse e gloriose throno. Tu es le loco in le qual nos pote trovar refugio^[3]. ¹³Oh Senior, sperantia de Israel, omnes qui te derelinque essera avergoniate. Tote illes qui recede ab te habera lor nomine scribite in le sablo, quia illes derelinqueva le Senior, fonte de aqua vivente. ¹⁴Oh Senior, si tu me resana, io essera vero resanate; si tu me salva, io essera vero salvate. Mi laudes es solmente pro te!

¹⁵Ecce lo que illes me dice: “Ubi es le cosas que tu prediceva e que tu dice que le Senior te revelava? Illos non adveniva!”. ¹⁶Oh Senior, io non insisteva apud te que un disastro cade super illes; io non desiderava ulle devastation irreparabile^[4]. Tu lo sape. Tu cognosce ben cata parola que sortiva de mi bucca. ¹⁷Non me consterna! Tu es mi refugio in le die del affliction. ¹⁸Sia avergoniate, plus tosto, illes qui me perseque. Non permitte que io pati vergonia e consternation. Induce super illes un die de affliction. Que le destruction que illes merita cade super illes”.

Le observantia del Sabbato

¹⁹Isto es lo que le Senior me diceva: “Vade e sta in le Porta del Populo per le qual le reges de Juda entra e exi del citate. Deinde vade e sta in tote le altere portas del citate de Jerusalem. ²⁰Annuncia a illes: ‘Audi le parola del Senior, vos le reges de Juda, vos le populo de Juda, e vos omnes le habitantes Jerusalem que transi per iste portas. ²¹Le Senior dice: ‘Custodia vostre animas e porta nulle fardello trans le portas de Jerusalem in le die del Sabbato. ²²Non porta alcun onere extra vostre domos o face alicun labor in le die del Sabbato, ma observa le die del Sabbato qua un die consecrate al Senior, talmente como io prescribeva a vostre ancestres^[5]. ²³Vostre ancestres, tamen, non inclinava lor aures pro audir me ni me prestava attention, sed indurava lor capites, refusava de audir me e non acceptava mi disciplina’.

²⁴Le Senior dice: ‘Si vos me obedi e non porta oneres per le portas de iste citate o labora in le die de Sabbato, e vos lo reserva a me, ²⁵alora reges e princes que seque le succession de David e viagia super carros e cavallos continuara entrar per iste portas, tanto como lor officieros, le populo de Juda e le citatanos de Jerusalem. Iste citate essera semper in eterno habitate de gente. ²⁶E venira personas del citates de Juda, del region de Jerusalem, del terra de Benjamin, de Sephela, del montes e del Negev, portante a in le domo del Senior holocaustos, sacrificios, offertas de frumento, incenso insimul a lor oblationes de recognoscentia. ²⁷Si, tamen, vos non me audi e refusa de sanctificar le die del Sabbato, e si in le die del Sabbato vos transporta mercantias per le portas de Jerusalem tanto como in le altere dies, alora io va incendiar iste portas. Le foco se diffundera al palatios e devorara le domos de Jerusalem e illo non potera esser extinguite.

Notas

1. O “simplemente a carne e sanguine”.
2. Litt. “pone a proba le renes”.
3. O “nostre sanctuario”.
4. O “die del calamitate”.
5. O “patres”.