Biblia/Vetule Testamento/Job/Job 27

Job

27

Le discurso final de Job

¹Job prosequeva su discurso e diceva: ²“Io jura per le Deo vivente - le qual me subtraheva mi derectos; per le Omnipotente, le qual amarisava mi vita - ³quia, donec le sufflo del vita remane in me e le spirito de Deo es in mi pulmones^[1], ⁴mi labios non exprimera ulle iniquitates e mi lingua non pronunciara ulle mendacios. ⁵Io nunquam admittera que vos tres, qui me judica, ha ration; io defendera mi innocentia donec mi ultime sufflo. ⁶Io nunquam deserera mi protestation que io es juste: mi conscientia^[2] nullemente me reprehende e nunquam lo facera.

⁷Plus tosto, que mi inimicos sia considerate impie e mi adversarios inique. ⁸De facto, qual sperantia poterea unquam haber le impios quando Deo les excide, quando Deo subtrahe lor vita^[3]? ⁹Esque Deo audira lor clamor quando le angustia cadera super illes? ¹⁰Poterea illes unquam complacer se in le Omnipotente e invocar Deo in omne tempore? ¹¹Io vos docera re le potestate de Deo; lo que es in le mente del Omnipotente io non occultara. ¹²Si vos mesme observava tote isto, quare persiste vos dicer me tote iste cosas inutile?

¹³Isto es lo que le homines impie como vos recipera de Deo, le hereditage que le malfactores^[4]. ¹⁴Illes poterea haber mesmo multe filios, ma illes essera occidite per le gladio in guerras o morira de fame. ¹⁵Illes qui supervivera morira per un plaga e essera interrate, e lor viduas non lugera pro illes. ¹⁶Le impios poterea mesmo accumular argento sicut pulvere, e immagazinar vestimentos sicut monticulos de argilla. ¹⁷Il essera, tamen, le justos a vestir se de illos e le innocentes a hereditar celle argento. ¹⁸Le domos que illes edifica es fragile sicut un cocon de aranea, sicut un cabana de brancas facite per un vigilator. ¹⁹Le homines inique vade dormir, secur que lor ricchessa permanera, ma quando mane illes se evelia^[5], illes discoperi que toto les esseva robate. ²⁰Tunc le terror les submergera como un inundation e de nocte un tempesta les sufflara via. ²¹Le vento oriental les portara via e non plus illes retornara. Illes essera falcate via ab lor loco. ²²Le vento torneara super illes sin misericordia justo quando frustra illes essayara escappar de illo. ²³Omnes, tamen, les irridera e les burlara”.

Notas

1. Litt. “in mi nares”.
2. O “mi corde”.
3. O “anima”.
4. O “homines violente”.
5. O “aperi lor oculos”.